Μου αρέσει να ζωγραφίζω την ώρα που μιλάω. Αν μου ζητούσαν να ζωγραφίσω την προκατάληψη, θα σχημάτιζα στο χαρτί μια κλειδωμένη πόρτα, αφού οι προκαταλήψεις είναι κλειδωμένες πόρτες για δωμάτια που δεν περνά φρέσκο αεράκι και μέσα στα οποία πιθανόν τα πάντα είναι καλυμμένα με ιστούς αράχνης. Τώρα θα νόμιζε κανείς ότι κάθε λογικός άνθρωπος που μπαίνει σε ένα τέτοιο δωμάτιο αμέσως ανοίγει τα παράθυρα. Όμως μερικοί άνθρωποι δεν προσέχουν κάν την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Συχνά ούτε και κατά τη διάρκεια μιας αιωνιότητας...
Περισσότερο απ' όλες τις άλλες τέχνες με τις οποίες καταπιάστηκα στη ζωή μου, αυτό το βιβλίο για τις προκαταλήψεις αποτελεί το πνευματικό μου κληροδότημα.
Sir Peter Ustinov