Στο κλασικό μυθιστόρημά του "Θαυμαστός καινούργιος κόσμος" (1932) ο Huxley απεικόνιζε μια μελλοντική κοινωνία δέσμια της επιστήμης, που ρυθμίζεται από εξελιγμένες μεθόδους κοινωνικού ελέγχου. Γραμμένο σε μια εποχή που ο δυτικός κόσμος ήταν στα πρόθυρα συγκλονιστικών αλλαγών, το προφητικό του έργο αποτέλεσε ισχυρό αντίδοτο στην ακλόνητη πίστη προς τα οφέλη της επιστημονικής προόδου και της μαζικής εκβιομηχάνισης.

Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα, με την "Επιστροφή στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο" ο Huxley επιχειρεί έναν απολογισμό και βλέπει με έκπληξή του ότι πολλοί από τους οραματισμούς του ήταν κοντά στην πραγματοποίησή τους, πολύ νωρίτερα απ' όσο είχε φανταστεί. Η επιστήμη δεν είχε μόνο μεταβάλει τις θεμελιώδεις δομές της κοινωνίας, αλλά είχε επίσης προχωρήσει στη δυνατότητα να χειραγωγεί τον γενετικό κώδικα της ίδιας της ζωής. Ο κρατικός έλεγχος είχε διεισδύσει σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, ενώ η διαφήμιση και η προπαγάνδα προκαλούσε μια υφέρπουσα συναίνεση σε ανεξέλεγκτες καταναλωτικές τάσεις. Για τον Huxley, ο "Θαυμαστός καινούργιος κόσμος" του μέλλοντος είχε ήδη φτάσει.