Συνθετική μελέτη με βασική θεματολογία την αναπαράσταση της αυτοδικίας, όπως αυτή προκύπτει από καταξιωμένα έργα της νέας ελληνικής λογοτεχνίας, με προϋπόθεση τη δημιουργική τους μετάπλαση, τη μυθοπλασία. Αποτελείται από πέντε επιμέρους ενότητες με τους ακόλουθους τίτλους: "Ύβρις και τίσις", "Η μνήμη", "Για λόγους τιμής", "Βεντέτες και άλλα". Ειδικότερη κατηγορία αποτελεί η ενότητα με τον τίτλο "Από την Κατοχή στην Αντίσταση και στον εμφύλιο σπαραγμό", όπου, με βάση συγκεκριμένα λογοτεχνικά έργα, ερευνάται το φαινόμενο της βιαιότητας, του μίσους, της εκδίκησης, με επακόλουθο την αγριότητα και τη βία την αδελφοφάγο. Δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις σύνδεσης του νεοελληνικού αφηγηματικού λόγου με παλαιότερα ή σύγχρονα λογοτεχνικά έργα, πεζά και ποιητικά, και επίσης με την αρχαία γραμματεία. Πόσο άραγε διαφέρουν οι σπαραγμοί, όπως αυτοί που απαντούν στον Πελοποννησιακό πόλεμο κατά την εξιστόρηση του Θουκυδίδη, στην Ιλιάδα του Ομήρου, στις τραγωδίες του Αισχύλου ή του Σοφοκλή;