Η κατάσταση του περιβάλλοντος, που αφορά στην πλανητική του διάσταση, είναι πλέον κοινά αποδεκτό ότι έχει περιέλθει σε στάδιο συναγερμού. Αποτελεί δε και έναν από τους κύριους παράγοντες που συμβάλλουν στην περαιτέρω προώθηση συνθηκών καθυστέρησης/υπανάπτυξης, με ένταση κυρίως του φαινομένου εξάπλωσης της πείνας και της μιζέριας για εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι λόγω των σχετικών δυσμενών συνθηκών, αναγκάζονται και σε επίπονες μαζικές μετακινήσεις. Η κλιματική αλλαγή, η ρύπανση των θαλασσών και των ωκεανών, η ερημοποίηση, αλλά και πολλές άλλες μορφές περιβαλλοντικής υποβάθμισης, σε συνδυασμό και με τη δημογραφική έκρηξη των δύο τελευταίων αιώνων που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, έχουν φέρει τον πλανήτη σε κατάσταση που για πολλούς θεωρείται ήδη μη αναστρέψιμη.
Κι αυτό κυρίως λόγω: α) της γενικότερης περιβαλλοντικής υποβάθμισης/ζημίας η οποία επιτελείται με γεωμετρικούς ρυθμούς και β) της παράλληλης διστακτικής αντιμετώπισής της από την οργανωμένη διεθνή κοινότητα.
Είναι, επομένως, γεγονός ότι η προστασία του περιβάλλοντος απαιτεί διεθνή, περιφερειακή και εθνική πολιτική βούληση, με άμεση όσο και επιτακτική την ανάγκη σχετικής εμπλοκής και ενεργοποίησης του ιδιωτικού τομέα, των δημόσιων αρχών, των πολιτών, αλλά και την εξέλιξη και αλλαγή της νοοτροπίας και ιδιοσυγκρασίας όλων.

Γρηγόρης Ι. Τσάλτας
Από την Εισαγωγή