Πολλοί είναι αυτοί, Λορέντζο, που είχαν και συνεχίζουν να έχουν την πεποίθηση ότι δεν υπάρχουν δύο πράγματα λιγότερο όμοια μεταξύ τους, και τόσο διαφορετικά από τον στρατιωτικό και τον ιδιωτικό βίο. Έτσι παρατηρείται συχνά, όταν κάποιος σκοπεύει να επωφεληθεί κατατασσόμενος στον στρατό, να αλλάζει σε σύντομο διάστημα, όχι μόνο την εμφάνισή του, αλλά και τα έθιμα, τις συνήθειες, τη φωνή του και κάθε άλλη συμπεριφορά των πολιτών. Γιατί δεν πιστεύω ότι κάποιος που επιθυμεί να είναι ταχύς και έτοιμος για μάχη, μπορεί να ντύνεται με πολιτικά ενδύματα, ούτε μπορεί να ακολουθεί πολιτικά έθιμα και συνήθειες, αφού κρίνει τα μεν πρώτα ως θηλυπρεπή, τις δε τελευταίες ως ασυμβίβαστες με τις πράξεις του. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)