Συλλογή μελετημάτων, στα οποία με εμφανή συγκριτική οπτική, σκιαγραφούνται πτυχές του νεοελληνικού Διαφωτισμού. Προσεγγίζονται στοχαστές, συγγραφείς και παιδαγωγοί, μείζονες και ελάσσονες, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Ρήγας, ο Δημήτριος Δάρβαρης μα και ζητήματα που οριοθετούν την ελληνική εκδοχή του Διαφωτισμού, όπως τα βιβλία ηθικής, στα οποία αποκρυσταλλώνεται η αναζήτηση των νέων εννοιών πολιτικής αρετής και κοινωνικής συμπεριφοράς, η πρόσληψη της λογοτεχνίας, ο περιοδικός Τύπος ως παράγοντας διαπολιτισμικότητας, το θέατρο ως όχημα ιδεολογικής και πολιτικής χειραφέτησης.
Η ερευνητική διαδρομή της συγγραφέως μας οδηγεί από την ολική θεώρηση και την πολυμέρεια του ρεύματος που διαχέεται στον ευρύτερο γεωγραφικό χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στη διάκριση κυτταρικών στοιχείων του διαφωτιστικού πνεύματος (ιστορικότητα, κριτικός και ηθικός στοχασμός), και ακολούθως σε καίρια για την ελληνική ιδιοτυπία επιφαινόμενα, όπως είναι ο γενετικός ρόλος που επωμίζεται η μεταφραστική διαδικασία. Κατατίθενται θεωρητικά ερωτήματα και ερμηνευτικές σκέψεις ενώ ταυτοχρόνως οι σχετικές μελέτες κινούνται από τις χειρόγραφες δοκιμές (αφηγηματικά και δραματουργικά κείμενα) του πρώιμου Διαφωτισμού, σε όψιμα φαινόμενα, με έντονη ιδεολογική και ηθικοδιδακτική φόρτιση.
Ως Επίμετρο, δημοσιεύεται μικρή μελέτη για την εμβληματική φυσιογνωμία του Κ. Θ. Δημαρά.