Τα λατρευτικά επίθετα, µε τα οποία προσαγορεύονταν οι θεοί, τους προικοδοτούσαν µε ιδιότητες, στάσεις ή και συναισθήµατα που διαφορετικά δεν θα τους αναγνωρίζονταν, και θα τους καθιστούσαν λυσιτελείς κοινωνικοπολιτικές -άρα και δικαιικές- δυνάµεις, συµβατές µε καταστάσεις και επιταγές της κοινωνικής πραγµατικότητας. Ο κάθε θεός µπορούσε πλέον να έχει περισσότερες "λατρείες", ακόµη και ασύµβατες µεταξύ τους. Είχε τη δυνατότητα να παρουσιάζεται χθόνιος και ουράνιος ταυτόχρονα, σκοτεινός και φωτεινός, δύστροπος και καλοπροαίρετος.