Η Συλλογή τελειώνει όπως άρχισε, με ένα «ημίφως» που υποβάλλει καθαρά την αχλύ της αμφιβολίας, που συννεφιάζει το νου των δύο ηρώων και του κοινού. Οι Παλιοί Καιροί αρχίζουν και αυτοί με μιαν αχλύ, μόνο που εδώ, το «ημίφως» υποβάλλει εκείνο που ο Πίντερ αποκαλεί «καταχνιά του παρελθόντος», το προπέτασμα καπνού που μπαίνει στα μάτια και των τριών προσώπων. Το πρόβλημα του χρόνου και το μυστήριο του παρελθόντος ανέκαθεν έπαιζαν σημαντικό ρόλο στο θέατρο του Πίντερ.