[...] Ο κινηματογραφικός μύθος της Ντίτριχ είναι προγραμματισμένος για τη διείσδυση του θηλυκού στην παγκόσμια ιστορία. Το όνειρο, όμως, ν' ανήκει στην αντρική πραγματικότητα, στην κουλτούρα της αντρικής πραγματικότητας, στα δικά της ήθη, περιορίζει τις θηλυκές καταβολές σε απλούς καταλύτες. Συμπεριλαμβάνονται στην αυτοσκηνοθεσία του θηλυκού ως κομμάτια, ως ανοιχτές σημασίες, όχι ως δυναμικό. Αίγλη, η φόρμα της αστραφτερής θηλυκότητας που περιορίζει τη γυναίκα στα όρια μιας απλής μυθικής μαρτυρίας χωρίς μέλλον. [...] (από τον πρόλογο της Gisela Von Wysocki)