Σε ένα δυστοπικό μέλλον, πιθανή φουτουριστική αντανάκλαση του σημερινού παρακμιακού παρόντος, τα πρόσωπα του προσκήνιου αλλά και του παρασκήνιού του είναι οι προβολές της ανθρώπινης αποτυχίας. Ο Αλέξανδρος, ως σύμβολο και μάρτυράς της, μέσω της οδοιπορίας του, και της σχέσης του με το συνοδοιπόρο στο σύγχρονο γήινο τοπίο, διαπιστώνει: Όταν παρακμάζει ο κόσμος παρακμάζουν και τα σύμβολά του. Στα ιντερμέτζα του μυθιστορήματος, το αρχετυπικό διαστημόπλοιο-άρμα του θεού Ήλιου, το επίσης αρχετυπικό ρομπότ Τάλως, ο Ιππότης και ο Δράκος του παγκόσμιου παραμυθιού, το Μαγικό Χαλί, το βαμπίρ Ντράκουλα, χάνονται στη Νύχτα, την έλευση και επικράτηση της οποίας έχουν ήδη προαναγγείλει τα Σύννεφα. Στη ρεαλιστική πραγματικότητα η Παγκόσμια Μητρόπολη καταρρέει, ο Οίκος Πνεύματος κλείνει, εκδίδεται το τελευταίο βιβλίο, ένας απόγονος μεταναστών επιστρέφει στη Νεφελοκοκκυγία, ορδές νεαρών τεράτων και μεταλλαγμένα όντα λυμαίνονται την καθημερινότητα, ο Αλέξανδρος σκορπίζει την τέφρα της νεκρής Μητέρας του στα όρη... Η Νύχτα και τα Σύννεφα κυριαρχούν. Ένα μυθιστόρημα φαντασίας, τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, παραληρηματικού λόγου, για την ανθρώπινη μοίρα, τη ζωή, το θάνατο, την αγάπη, την πτώση, την απώλεια.