Το έργο της Όπυς Ζούνη έχει τη δική του θέση στις διεθνείς τάσεις της μεταπολεμικής αφαίρεσης, ενώ, παράλληλα, η προσωπική της πορεία αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας των αφαιρετικών τάσεων της νεότερης ελληνικής τέχνης. Τη θέση της στη διεθνή ιστορία την κέρδισε πειραματιζόμενη και ζητώντας να διαμορφώσει τη δική της εικαστική γλώσσα, θέση που αναγνωρίστηκε από το Μουσείο μεταπολεμικής αφηρημένης τέχνης, Kulturspeicher Museum, το οποίο συμπεριέλαβε έργα της στη μόνιμη συλλογή του. Η συμβολή της στην ελληνική τέχνη συνίσταται ίσως στο γεγονός ότι η όποια σχέση του έργου της με την ελληνική, κυρίως, και αιγυπτιακή παράδοση, δεν αποτέλεσε ποτέ για την ίδια αυτοσκοπό, αντίθετα, μετασχηματίστηκε σε συστατικό στοιχείο του διεθνούς χαρακτήρα εικαστικού λεξιλογίου της. Η Ζούνη ένοιωθε πάντα διεθνής καλλιτέχνης. [...]