Ο Γαΐτης άφησε πίσω του έναν τεράστιο αριθμό έργων διασκορπισμένων σ' όλο τον κόσμο.
Η δίψα του και η αντοχή του στη δουλειά, του επέτρεψαν να συμμετάσχει στη διάρκεια σαράντα χρόνων δραστηριότητας, σε εκατό ατομικές και διακόσιες ομαδικές εκθέσεις. Δηλαδή σχεδόν δέκα εκδηλώσεις το χρόνο σε περίπου είκοσι χώρες...
Ο Γιάννης Γαΐτης πέθανε στις 22 Ιουλίου του 1984, λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του έργου του στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών. Η τότε υπουργός πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη του απέδωσε τιμές ανάλογες με εκείνες που πρόσφεραν κατά την αρχαιότητα σε όσους είχαν δοξάσει την πόλη τους.
Καταγόμενος από το Αιγαίο, ακριβέστερα από το νησί της Παναγίας, την Τήνο, πατρίδα τόσων καλλιτεχνών, αναπαύεται στη δροσερή σκιά ενός μικρού λευκού παρεκκλησιού της Ίου. Σύμφωνα με την παράδοση, ο τάφος του Ομήρου βρίσκεται σ' αυτό το νησί.
Η θέληση να διατηρηθεί ζωντανό το έργο του Γιάννη Γαΐτη -που έγινε πραγματικό χρέος τόσο για εμένα όσο και γι' αυτούς που έμειναν πίσω όταν εκείνος έφυγε- η θέληση να διαδοθεί και να προωθηθεί το έργο του, δίνει σήμερα καρπούς.
Ο Γαΐτης αναμφίβολα μου έμαθε, πως έπρεπε, κάθε μέρα, ακούραστα και με πίστη, να ξανακάνω τις ίδιες κινήσεις, κάποτε μάλιστα μέχρι εξαντλήσεως, γνωρίζοντας στο βάθος πως πρόκειται για τη μόνη δυνατή επιλογή.
Αυτές οι κινήσεις κοινές σε όλους μας, επαναλαμβανόμενες κάθε μέρα, οδήγησαν στη δημιουργία ενός μουσείου και ενός καταλόγου που θα επιτρέψουν την καλύτερη κατανόηση της ποικιλομορφίας, του πλούτου και του πραγματικού εύρους του έργου του.[...]
Λορέττα Γαΐτη - Charrat