"Αυτά τα καλλιγραφικά πραγματοποιημένα ή σχεδιασμένα πρόσωπα δεν κοιτάνε, περιμένουν", γράφει για τη δουλειά του Κωστή της δεκαετίας του '70 ο Pierre Restany. "Είναι βουβά σαν την επιθυμία. Είναι η ενέργεια αυτού που τα κοιτάζει που τους ξαναδίνει ζωή, μια ζωή που δεν υπάρχει ολοκληρωτικά παρά μέσα στο βλέμμα του άλλου".

Η άρνηση των κατεστημένων μορφών της τέχνης και η αντικατάστασή τους από το άγριο σχέδιο-σκίτσο (αντί της ζωγραφικής-γλυπτικής) θα χαρακτηρίσει τα έργα της δεκαετίας του '70. Και μαζί με αυτά η ποίηση και όλη η κουλτούρα του Dada, των Καταστασιακών, της Ψυχεδέλειας.
Αργότερα, το προϋπάρχον υλικό (ready made) θα πάρει τον κύριο ρόλο στα mediassemblages της επόμενης δεκαετίας. Στα μέσα των '80s προχωράει σε σταδιακή κατάργηση των υλικών μορφών. Εισάγει το στοιχείο του "Κεραυνού". Οι τεχνολογίες ως η νέα ουτοπία, το τυχαίο... Είναι μια μεγάλη περιπέτεια που αξίζει να πιάσει κανείς από την αρχή.

Θανάσης Μουτσόπουλος