- Πώς δομείται ένα όνειρο;
Πώς μαθαίνεις να ψιθυρίζεις στον άνεμο;
- Μόνο αν γίνεις άνεμος και εσύ,
μόνο αν ντυθείς ο ίδιος όνειρο.


Ταξιδευτής άνεμος λοιπόν, πολύπαθος Οδυσσέας δίχως την Ιθάκη, νοσταλγός και ερωτευμένος με ένα σύννεφο. Θα δρασκελίσει τα νερά του χρόνου, θα θησαυρίζει από τις αυλακιές θραύσματα του μέσα ουρανού και θα σμιλέψει στο χαρτί εκείνο που σβήνει σαν μολυβιά και χάδι το σούρουπο στον ουρανό.

Μια κόρη χλωμή, μία Σελήνη-οδηγός θα σκορπίσει ψιθύρους στα κύματα, θα παίξει κρυφτό με τους γλάρους και θα χαθεί πίσω από το σύθαμπο. Και ο ποιητής με την αξίνα της καρδιάς θα συλλαβίσει την αμμουδιά, τον ήλιο, τους μαγεμένους γλάρους που τρέχουν ξοπίσω της.

Μέχρι το τραγούδι του να ξεκλειδώσει το πεντάγραμμο των κυμάτων και τα γαλανά τετράδια των ερώτων. Μέχρι οι νότες να σπρώξουν απαλά την αγάπη... και να μας χωρέσει.
... Μόνο αργά το βράδυ, λίγο πιο κάτω, πριν, πριν γείρουν τα ερωτευμένα μάτια φιλί να δώσουν στο Αιγαίο, σε μια παλιά γειτονιά, σε ένα παλιό καμιόνι, δυο χλωμά παιδιά από το χθες θα κρύψουν στις τσέπες τους σβόλους και σκόνη. Πολυκαιρισμένα θα τα βρει ο ποιητής, θα τα δέσει με την αρμύρα της θάλασσας και θα τα ταξιδέψει πάνω στη φτερούγα ενός γλαρόπουλου. Και όλο θα γέρνει πίσω να ρωτά: Λένε αλήθεια τα πουλιά του κόσμου;

Γιώτα Αθανασίου
φιλόλογος, ποιήτρια