Στηv εποχή μας δίνονται ελάχιστες ευκαιρίες σ' έναν εργαζόμενο να μετατρέψει την καθημερινή του εργασιακή ρουτίνα σε δημιουργική διασκέδαση. Επιθυμώντας v' ανήκω σ' αυτούς τους σπάνιους τυχερούς, προσπάθησα, από τα πρώτα χρόνια που προσλήφθηκα στον Ο.Σ.Ε., να συνδυάσω μια στυγνά τεχνική εργασία με μια παράλληλη εvδιαφέρουσα απασχόληση, που είχε κι αυτή ης ρίζες της στον ίδιο εργασιακό χώρο. Κι αυτή ήταv η ιστορία τωv σιδηροδρόμων μας.
Έτσι μέσα από τη ρουτίνα ενός σημερινού μεγάλου κι απρόσωπου οργανισμού, ξεπρόβαλαv σιγά-σιγά οι μυθικές εποχές τωv πρώτων μας τραίνων. Av η έρευνά μου περιοριζόταν στα στενά πλαίσια αυτού που ονομάζουμε "επιστημονική ιστορική έρευνα", δε θα μπορούσα να ανακαλύψω τα κρυμμένα θέλγητρα αυτών τωv μύθων, ούτε θα ένιωθα σε βάθος το συναισθηματικό δέσιμο που μπορεί να υπάρχει αvάμεσα στον άνθρωπο και σ' ένα μηχάνημα.
Από μόνη της η παραπάνω ενασχόληση αποτελούσε για μένα μια προσωπική ευχαρίστηση που μου αρκούσε καθώς δεv μπορούσα να φανταστώ πως θα έβλεπα ποτέ μια ολοκληρωμένη δημοσίευση τωv όσων ερευνούσα επί τόσα χρόνια. Ωστόσο τούτο πραγματοποιήθηκε σχεδόν απροσδόκητα. Η παλιά γνωριμία με τον κ. Χρήστο Καλεμκερή -γνωριμία από άλλους πολιτιστικούς χώρους- αναθερμάνθηκε χάρη στην κοινή μας επιθυμία να ξαναζωντανέψουμε την ιστορία τωv παλιών τραίνων της Θεσσαλίας. Έτσι είχα την ευκαιρία να γνωρίσω το εξαιρετικό φωτογραφικό και γενικότερα αρχειακό υλικό του Μουσείου "Χρήστος Καλεμκερής" του Δήμου Καλαμαριάς, αποτέλεσμα τωv μακροχρόνιων επίμονων προσπαθειών του ιδρυτή και προέδρου του. Πρόκειται για ένα υλικό που καταπλήσσει με την ποικιλομορφία και την πληρότητά του, δίνοντας τη δυνατότητα πράγματι να ζήσουμε πολύ ζωντανά αυτά που μας πληροφορούν οι λέξεις του κειμένου. Για τους λόγους αυτούς θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρόεδρο του Μουσείου κ. Χρήστο Καλεμκερή που αvέλαβε την πρωτοβουλία και την ευθύνη για την έκδοση του λευκώματος δημοσιεύοντας για πρώτη φορά το πολύτιμο αυτό υλικό καθώς και το Διοικητικό Συμβούλιο του Μουσείου συvολικά για την εμπιστοσύνη που έδειξε στο πρόσωπο μου.
Επιπλέον αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω το Διευθύνοvτα Σύμβουλο του Ο.Σ.Ε., αγαπητό φίλο κ. Κώστα Γιαννακό, για το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που επέδειξε πάνω στην εργασία μου. Εκφράζω επίσης ης ευχαριστίες μου προς τoν κ. Γιώργο Νάθενα, ένα από τα πλέον δραστήρια μέλη του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμου, για ης πολύτιμες πληροφορίες του. Οφείλω ακόμη να μνημονεύσω τoν αείμνηστο λαογράφο Κίτσο Μακρή για ης τεκμηριωμένες προφορικές του πληροφορίες, που δεv είναι καταγεγραμμένες σε κανένα βιβλίο.
Τέλος, θα ήθελα να αφιερώσω τούτο το κείμενο στη μνήμη του πατέρα μου που με τη σειρά του αφιέρωσε τη ζωή του δουλεύοντας στα τραίνα.

Κώστας Ανδρουλιδάκης