Ο Νοστράδαμος έγραψε 1.000 προφητείες. Μόνο 942 σώζονται σήμερα.
Τι απέγιναν οι χαμένοι στίχοι;
Και ποια μυστικά περιείχαν;

Το ερώτημα αυτό ωθεί δυο πολύ διαφορετικούς ανθρώπους: Ο Άνταμ Σαμπίρ είναι συγγραφέας και προσπαθεί απεγνωσμένα να δώσει το φιλί της ζωής στην καταβαραθρωμένη καριέρα του· ο Έιτσορ Μπέιλ είναι μέλος του Corpus Maleficus, μιας αρχαίας μυστικής οργάνωσης αφοσιωμένης εδώ και καιρό στην υποστήριξη των "Τριών Αντίχριστων" που προφήτευσε ο Νοστράδαμος - του Ναπολέοντα, του Χίτλερ και του "επερχόμενου"...
Καθώς ο Σαμπίρ παρασύρεται στον κρυφό κόσμο των τσιγγάνων στη Γαλλία, ο Μπέιλ τον ακολουθεί καταπόδας. Μια τρομακτική καταδίωξη ξεκινάει...

Στην πραγματικότητα, το να σκοτώνει δεν ήταν κάτι που ο Έιτσορ Μπέιλ απολάμβανε. Η αίσθηση αυτή τον είχε από καιρό εγκαταλείψει. Παρακολουθούσε τον τσιγγάνο σχεδόν στοργικά, όπως θα μπορούσε κανείς να παρακολουθεί μια τυχαία γνωριμία να κατεβαίνει από το αεροπλάνο.
Ο τύπος βέβαια είχε αργήσει. Έφτανε μόνο να τον κοιτάξει κανείς, για να δει τη ματαιοδοξία να αναδίδεται από κάθε πόρο του. Το μουστάκι της δεκαετίας του '50 σε στιλ Ζορό. Το γυαλιστερό δερμάτινο τζάκετ των πενήντα ευρώ, αγορασμένο από το παζάρι του Κλινιανκούρ. Οι κατακόκκινες διαφανείς κάλτσες. Το κίτρινο πουκάμισο με τα φτερά του πρίγκιπα της Ουαλίας και τον τεράστιο μυτερό γιακά. Το ψεύτικο χρυσό μενταγιόν με την εικόνα της αγίας Σάρας. Ο τύπος ήταν ένας κακόγουστος κομψευόμενος - τόσο αναγνωρίσιμος από τους ομοίους του όσο κι ένα σκυλί από ένα άλλο σκυλί.

"Έχεις μαζί σου το χειρόγραφο;"
"Για τι με πέρασες; Για βλάκα;"