Η ανάλυση αποτιµά συνολικά τις διεθνείς σχέσεις ως αντικείµενο επιστηµονικής µελέτης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και εξετάζει τις προδιαγραφές των διεθνών σπουδών πανεπιστηµιακού επιπέδου. Ενδιαφέρει όλους, ιδιαιτέρως την πολιτική ηγεσία, τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάµεων, τους δηµοσιογράφους, τους αξιωµατούχους του κράτους, τους φοιτητές, τους γονείς των φοιτητών που σπουδάζουν διεθνείς σχέσεις στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό και τους καθηγητές πανεπιστηµίου άλλων τοµέων του κοινωνικού επιστητού. Μεταξύ πολλών άλλων εξετάζονται ζητήµατα όπως το περιεχόµενο των διδακτορικών διατριβών, οι παγίδες που κρύβει µια απόφαση για µεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό ή στην Ελλάδα, η διδασκαλία διεθνών σχέσεων στις Ένοπλες Δυνάµεις, ο επαγγελµατικός προσανατολισµός των υποψήφιων διεθνολόγων και η κοινωνική χρησιµότητα των διεθνών σπουδών. Η ανάλυση εξετάζει τις βαθύτερες διαµορφωτικές δυνάµεις του εθνικού-κρατικού γίγνεσθαι: από τη µια πλευρά βρίσκονται α) ο θεσµός ελευθερίας του έθνους-κράτους, β) οι διεθνείς θεσµοί και γ) το διεθνές δίκαιο ως αντιηγεµονικές κατακτήσεις του ανθρώπινου πολιτισµού στις διεθνείς σχέσεις, ενώ από την άλλη βρίσκονται τα αίτια πολέµου και κυρίως η άνιση ανάπτυξη, ο ηγεµονισµός και τα κατά καιρούς διεθνιστικά και κοσµοπολίτικα παρακολουθήµατά του. Αξιόπιστα και έγκυρα ο συγγραφέας προσφέρει διεισδυτικές εκτιµήσεις κοινωνικοπολιτικής οντολογίας των διεθνών σχέσεων και γνωστικά εφόδια που χρειάζεται κάθε πληροφορηµένος πολίτης για τον ρόλο της ισχύος υπό συνθήκες διεθνούς αναρχίας, για το φαινόµενο του πολέµου, για τους διεθνούς θεσµούς, για το διεθνές δίκαιο, για τη συλλογική ασφάλεια, για τα αίτια πολέµου, για τις διεθνείς επεµβάσεις, για το θεµελιώδες κοσµοθεωρητικό υπόβαθρο των εθνών-κρατών, για τον χαρακτήρα των εθνικών-κρατικών ηθικοκανονιστικών δοµών και για τον αποσταθεροποιητικό ρόλο των ηγεµονικών ανταγωνισµών. Εξετάζοντας την διαδροµή
των διεθνών σχέσεων από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα ο συγγραφέας συµπεριέλαβε πολλές ενότητες σχετικά µε τον πόλεµο κατά του Ιράκ το 2003, το σχέδιο Ανάν και τις ιδεολογικοπολιτικές του συµπαραδηλώσεις και την κρίση ταυτότητας στην Ευρώπη λόγω του πολέµου στο Ιράκ. Στα εξοµοιωτικά διεθνιστικά, κοσµοπολίτικα και ηγεµονικά δόγµατα αντιπαρατίθεται και αναδεικνύεται το έθνος-κράτος ως θεσµός ελευθερίας, ως καθεστώς ρύθµισης του διεθνούς συστήµατος και ως θεµέλιου του πολιτικού πολιτισµού των διεθνών σχέσεων. Το βιβλίο συµπεριλαµβάνει ειδικό κεφάλαιο για τις Ένοπλες Δυνάµεις όπου µεταξύ άλλων, εξετάζεται ο ρόλος τους στο σύγχρονο κόσµο, η στρατιωτική διπλωµατία, το περιεχόµενο των διεθνών σπουδών στις παραγωγικές σχολές, και οι σχέσεις της πολιτικής ηγεσίας µε τη στρατιωτική ηγεσία σ’ ένα δηµοκρατικό κράτος. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ό,τι υπέρτατος σκοπός κάθε κράτους είναι η διασφάλιση της εσωτερικής και εξωτερικής κυριαρχίας, τουτέστιν της συλλογικής ελευθερίας των πολιτών του, οι Ένοπλες Δυνάµεις υπηρετούν το θεµελιώδη σκοπό της ελευθερίας και της ευηµερίας µιας χώρας.