Η ιστορία της συγκλονιστικής φιλίας δύο τραυματισμένων παιδιών που, παρά το διαφορετικό τους χρώμα, τη διαφορετική γλώσσα και το πολιτισμικό υπόβαθρό τους, αναπτύσσουν μια σχέση βαθιά αγάπης, καταλυτικής για τη ζωή τους, μια εποχή που η ιστορία, ανελέητη, αγνοεί την ατομική μοίρα.

Στο χειμώνα της ζωής του, ο Ρατζ από το νησί του Μαυρίκιου ανακαλεί τις μνήμες των γεγονότων που τον συνέδεσαν όταν ήταν παιδί με τον συνομήλικο του Δαβίδ, και τον σημάδεψαν ανεξίτηλα -μνήμες που επισύρουν την ντροπή για την ανθρώπινη υπόσταση.
Στις 26 Δεκεμβρίου του 1940, ένα πλοίο φτάνει στον Μαυρίκιο, βρετανική αποικία εκείνη την εποχή, μεταφέροντας περίπου 1.500 εκτοπισθέντες Εβραίους από την Ευρώπη. Μαζί τους, και ο μικρός, ορφανός Δαβίδ.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο εννιάχρονος τότε Ρατζ χάνει τα δυο του αδέρφια και μετακομίζει με τους γονείς του κοντά στη μυστηριώδη "μεγάλη φυλακή"· μόνο που, αντί για επικίνδυνους, δραπέτες και κλέφτες εγκλείστους -όπως ισχυρίζεται ο βίαιος κα' αυταρχικός πατέρας του-, εκείνος βλέπει στον περίβολο να περιφέρονται κάτισχνοι, χλωμοί άνθρωποι, "λευκές σκιές". Ο Ρατζ, που αγνοεί ακόμη τα πάντα για την εν εξελίξει τραγωδία του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ξεχωρίζει με την πρώτη ματιά τον Δαβίδ, ένα ξανθό παιδί, "χαμένο στην υγρασία και τη ζέστη". Όταν όλα θα έχουν πια τελειώσει, ο Δαβίδ εμφανίζεται στο όνειρο του ηλικιωμένου πλέον Ρατζ· κι αυτό θα γίνει η αφορμή να βυθιστεί στην παιδική του ηλικία: μια ζωή, που έμελλε να τη σαρώσει ένας κυκλώνας.