Αυτό το βιβλίο άρχισε σε μια προσπάθεια να εξαχθεί ο Νόμος Βαρύτητας του Νεύτωνα (ΝΒΝ), θεωρητικά, αφού όπως είναι γνωστό, αυτός ο περίφημος νόμος έχει εξαχθεί από την παρατήρηση της κίνησης είτε ουράνιων σωμάτων (Πλανήτες γύρω από τον'Ηλιο-Νόμοι του Kepler·) ή από πτώση αντικειμένων στη Γη (και γιατί όχι από το περίφημα μήλο του Νεύτωνα, αν πράγματι συνέβη). Βασικά όμως, αυτός ο νόμος προέρχεται από τους έξυπνους χειρισμούς της υπάρχουσας γνώσης εκείνης της εποχής από τον Νεύτωνα.

Στη φυσική, όταν θέλουμε να εισαγάγουμε νέες ιδέες, αρχίζουμε να αναπτύσσουμε στο μυαλό μας ένα ορισμένο μοντέλο και μετά ακολουθούμε τα επόμενα δύο στάδια: Πρώτα "ντύνουμε" το μοντέλο μας με τα κατάλληλα μαθηματικά (αφού χωρίς μαθηματικά κάνουμε φιλοσοφία στην καλύτερη περίπτωση ή ακόμα και επιστημονική φαντασία μάλλον παρά φυσική) και μετά αποδεικνύουμε ότι τα μαθηματικά μας οδηγούν στην πειραματική επαλήθευση του μοντέλου μας. Μ' αυτό το πνεύμα το επιλεχθέν μοντέλο οδήγησε σε μια έκφραση για έναν εξελιγμένο Νευτώνειο νόμο, που έδινε το γνωστό νόμο σαν μια ειδική περίπτωση που εξαρτιόταν από την απόσταση των αλληλεπιδρώντων σωμάτων. Για μια συγκεκριμένη απόσταση είχε εφαρμογή ο γνωστός νόμος του Νεύτωνα και πέραν αυτής ένας τροποποιημένος Νευτώνειος Νόμος. Έτσι και ο νέος και ο γνωστός νόμος ελευθερώθηκα από τη στιγμιαία δράση σε απόσταση. Αλλά στηριγμένος σε λογικά επιχειρήματα, η ταχύτητα της μετάδοσης της βαρυτικής αλληλεπίδρασης έπρεπε να είναι υπερφωτεινή. Η ορθότητα της νέας έκφρασης προέκυψε από την εφαρμογή της για μια εξαγωγή των λύσεων των τεσσάρων τεστ της Γενικής Σχετικότητας (ΓΣ). Ο συγγραφέας λαμβάνοντας υπ' όψη άλλη εργασία του ότι η ΓΣ δεν είναι μια αυθεντική θεωρία βαρύτητας, προχώρησε στον τρόπο που είχαν υπολογιστεί από διάφορους συγγραφείς τα 4 τεστ με μεθόδους της ΓΣ. Τότε διαπίστωσε ότι στις περισσότερες απ' αυτές τις περιπτώσεις υπήρχαν λάθη για διάφορους λόγους. Αυτά τα ευρήματα τον έκαναν να προσθέσει στον τίτλο αυτού του βιβλίου τη λέξη "Πλάνες".