Αυτός ο τόμος συγκεντρώνει δέκα μελετήματα και καλύπτει θεωρητικά και ιστορικά θέματα της ελληνικής θεατρολογίας, ενώ σε ένα σημείο ξεπερνά τα όρια της σκηνής και καταπιάνεται με φιλολογικές θεματικές της κρητικής λογοτεχνίας. Περιλαμβάνει μεθοδολογικά θέματα της ελληνικής και της ευρωπαϊκής θεατρικής ιστορίας, όπως είναι η σημασία της τοπικής θεατρικής ιστοριογραφίας, τα "σκοτεινά" χρόνια στην ιστορία του ευρωπαϊκού θεάτρου της πρώτης χιλιετίας, οι αρχές του μεσογειακού θεάτρου σκιών στη μεσαιωνική Αίγυπτο, η σύγκριση του ελληνόφωνου και του σλαβόφωνου θεάτρου στην ανατολική Μεσόγειο στα νεότερα χρόνια. Καταπιάνεται επίσης με τα ανοιχτά ερευνητικά ζητήματα που έθεσε η έκδοση του κρητικού θρησκευτικού ποιήματος της όψιμης βενετοκρατίας Παλαιά και Νέα Διαθήκη. Ακολουθούν μελετήματα για το προεπαναστατικό ελληνικό θέατρο στην Οδησσό, τα δηλωτικά ονόματα στη νεοελληνική δραματουργία, το νεανικό θεατρικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη, τη δραματουργία του μεσοπολέμου και το έργο του Βασίλη Ζιώγα.