"Ο Ντοστογιέφσκι συνθέτει έναν πίνακα στον οποίον αυτό που έχει κυρίως και κατ' εξοχήν σημασία είναι ο καταμερισμός του φωτός. Το φως πηγάζει από ένα εστιακό σημείο... Το σπουδαιότερο πράγμα σε ένα έργο του Ντοστογιέφσκι, όπως ακριβώς και σ' έναν πίνακα του Ρέμπραντ, είναι η σκιά", μας λέει ο Αντρέ Ζιντ.
Πράγματι, καθώς η ίδια η Νιέτοτσκα Νιεσβάνοβα μας διηγείται τις αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας, παρακολουθούμε να αναδύεται μέσα από τις σκιές της αφήγησής της η λανθάνουσα ερωτική σχέση της παιδίσκης Νιέτοτσκα με τον μητριό της, τον κακορίζικο βιολιστή Εφίμωφ. Ύστερα από την καταστροφή που επέρχεται, η ορφανή πλέον εννιάχρονη Νιέτοτσκα βρίσκεται προστατευόμενη στο μέγαρο ενός πρίγκιπα, ενός πολύ ασυνήθιστου ανθρώπου. Εκεί ερωτεύεται την ατίθαση και υπερήφανη κόρη του Κάτια, η οποία παρά την αρχικά αγέρωχη στάση της τελικά ανταποκρίνεται. Και πάλι ακολουθεί σχεδόν αναπόφευκτα ο χωρισμός. Τα εφηβικά της χρόνια, η Νιέτοτσκα τα περνά κοντά στην αρκετά μεγαλύτερη, ετεροθαλή αδελφή τής Κάτιας, την Αλεξάνδρα, η οποία παρόλη τη μελαγχολία της αποδεικνύεται εξαιρετική κηδεμόνας της ηρωίδας.