Σε μια εποχή, όπως η σημερινή, που προβάλλει τη λάμψη και αποθεώνει το επιφανειακό αδιαφορώντας για το βάθος και την ουσία των πραγμάτων, το Corpus Priapeorum φέρνει στο προσκήνιο μια ποιητική γραφή η οποία στοχεύει να κάνει τον αναγνώστη να ψάξει κάτω από τη γυαλιστερή επιφάνεια, με υπομονή και επιμονή να ανασκάψει τη στρωματογραφία της γλωσσικής έκφρασης, προκειμένου να βρει τον καλά κρυμμένο θησαυρό του ποιητικού αισθήματος.

Το Corpus Priapeorum αποτελεί μια αινιγματική εν πολλοίς συλλογή αποτελούμενη από ογδόντα λατινικά επιγράμματα με θέμα τον θεό Πρίαπο, τον φοβερό προστάτη των κήπων και των χωραφιών, ο οποίος απειλεί με το ορθωμένο μέλος του κάθε επίδοξο κλέφτη. Το παρόν βιβλίο αποτελεί την πρώτη συστηματική εξέταση του Corpus Priapeorum στα ελληνικά. Πέρα από το θέμα της πατρότητας και της χρονολόγησης του έργου, εξετάζονται ζητήματα γλώσσας, ύφους και τεχνικής, καθώς και η λειτουργία του μύθου ως μέσου πρόκλησης χιούμορ, παρωδίας και μεταλογοτεχνικού αναστοχασμού. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται, επίσης, στην έμφυλη εξέταση του λόγου της ομηρικής Πηνελόπης στο ποίημα 68 με σκοπό την ανάδειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του γυναικείου (ή κατ' επίφαση γυναικείου) λόγου της. Το βιβλίο ολοκληρώνεται με την πρώτη μετάφραση στη νεοελληνική των επιγραμμάτων του Corpus Priapeorum.
Η μελέτη αυτή αποτελεί ένα ευπρόσιτο και εύληπτο έργο, το οποίο εμπίπτει σε περιοχές της επιστημονικής γνώσης όπως η κλασική φιλολογία, η θεωρία της λογοτεχνίας, οι σπουδές φύλου, η θεωρία της πρόσληψης. Δεν περιορίζεται όμως αποκλειστικά στο ειδικό κοινό. Απεναντίας, όπως φαίνεται και από τη μετάφραση του Corpus Priapeorum, απευθύνεται και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό που επιθυμεί να έρθει σε επαφή με τη λατινική επιγραμματική ποίηση και μέσω αυτής να γνωρίσει τις καταβολές της σύγχρονης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.