Σαν να επρόκειτο για πρόσωπο, ο Ρόντενμπαχ έγραψε την πόλη με κεφαλαίο πι και στο μυθιστόρημα ανιχνεύει τις correspondances, τις αναλογίες ανάμεσα σ' αυτήν και στον ήρωά του: "Και πόσο μελαγχολική ήταν και η Μπρυζ στο τέλος αυτών των δειλινών! Πόσο του άρεσε αυτό! [...] Μια μυστηριώδης εξίσωση σχηματίστηκε στο μυαλό του: στη νεκρή σύζυγο έπρεπε να αντιστοιχεί μια νεκρή πόλη. [...] Η Μπρυζ ήταν η νεκρή του. Η νεκρή του ήταν η Μπρυζ. Τα πάντα ενώνονταν σε μια κοινή μοίρα. Ήταν η Νεκρή Μπρυζ, θαμμένη και η ίδια μέσα στους λίθινους τάφους από τις προκυμαίες της, με τις αρτηρίες των καναλιών της παγωμένες, όταν σβήστηκε ο μεγάλος παλμός της θάλασσας". Η Μπρυζ βρισκόταν συνεχώς σε μια αρμονική συμβίωση με την ψυχική διάθεση του Υγκ Βιάν, του απαρηγόρητου χήρου. Αντανακλά τα αισθήματά του, όπως αναμειγνύονται οι παράλληλες προκυμαίες ενός καναλιού μέσα στον υδάτινο καθρέφτη και συμβολίζουν την ένωση και τον έρωτα δύο ανθρώπινων πλασμάτων.

(Ιωάννα Αβραμίδου, από την Εισαγωγή)