Η Εκκλησιαστική και Πολιτική ιστορία τις οποίες γνωρίζουμε εκ παιδείας προσπαθούν να μας δείξουν ότι δεν υπάρχουν μεταξύ τους αντιθέσεις. Από κοινού αγωνίζονται επί δύο αιώνες να πείσουν ότι η θρησκευτική και η Πολιτική εξουσία διαχρονικά προσπαθούν για ένα κράτος Ελληνορθόδοξο.

Παρά ταύτα ανέκαθεν ιστορικά γνωστό και σήμερα πασιφανές στους νοήμονες, είναι ότι στην εκάστη περίοδο εξελίξεων, στο κράτος με την ονομασία Ελλάδα, διαχρονικά κυριαρχεί το πνεύμα της κλεπτοκρατίας.

Δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει ο νέος, ειδικά σήμερα στη κοινωνία της πληροφορίας και ο νοήμων λαός γνωρίζει και αισθάνεται ότι αντί του Ελληνορθόδοξου πνεύματος είναι πάντα κυρίαρχο το Πνεύμα της αχρειότητας, της κατάντιας και της ληστοκρατίας.

Μέσα σε αυτό, το απολύτως ραδιούργο πνεύμα, θα πρέπει να ενταχθεί και η υπόθεση της Μοναστηριακής Περιουσίας. Θεωρώ ότι το παρόν έργο δίνει μια γενική εικόνα επί των "Διοικητικών Μεταβολών", τις οποίες πάντα τις εμφανίζουν ως πανάκεια, σε περιόδους κρατικής, πολιτισμικής και εθνικής κατάντιας.

Ευελπιστώ ότι με την παρούσα μελέτη θα ωφεληθεί, ο κάθε έντιμος πολίτης, ο οποίος σκέπτεται Εθνικά και κυρίως Χριστιανικά και ενδιαφέρεται να κατανοήσει γιατί μονίμως ξαναβρισκόμαστε στην "εποχή του Μπραΐμη" υπαιτιότητα της υποτιθέμενης "εθνικής" και "Χριστιανικής" πολιτικής των εξουσιών του προτεκτοράτου, οι οποίες και ανερυθρίαστα επιρρίπτουν τις ευθύνες στον τίμιο πολίτη.