Με τους πολίτες ή με το λαό; Το ερώτημα, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται παράδοξο, ίσως και ακατανόητο. Τι διαφοροποιεί τον πολίτη από το λαό; Μέχρι σήμερα είχαμε συνηθίσει να θεωρούμε τις δύο αυτές έννοιες τουλάχιστον συμπληρωματικές. Ο πολίτης ήταν το άτομο που ενδιαφερόταν για τα κοινά, ήταν ο εγγυητής της λαϊκής κυριαρχίας.
Στο ανά χείρας βιβλίο, στηριζόμενοι στη μελέτη του νέου ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, υποστηρίζουμε ότι η έννοια του πολίτη τείνει σαφώς να αποσυσχετισθεί από την έννοια του λαού. Για το μετα-σοσιαλδημοκρατικό και πολυ-πολιτισμικό ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, το οποίο ομνύει διαρκώς στη "συμμετοχική δημοκρατία" και την κοινωνία των πολιτών, η αναζήτηση και κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας είναι αίτημα οριστικά ξεπερασμένο και, επομένως, η ίδια η έννοια του πολίτη οφείλει και αυτή να μεταμορφωθεί. Ο πολίτης του νέου ΠΑΣΟΚ είναι ένα άτομο χωρίς ισχυρή ταυτότητα, χωρίς ισχυρές ταξικές και ιστορικές δεσμεύσεις, χωρίς κληρονομημένες προκαταλήψεις και αναχρονιστικά στερεότυπα, αλλά γεμάτο προσωπικά πάθη, ευαισθησίες και ιδιωτικές προσδοκίες. Είναι εκείνο το άτομο που πιστεύει φανατικά στην πρόοδο και τις νέες ευκαιρίες που γεννά η παγκοσμιοποίηση, το άτομο που δεν πρέπει να φοβάται παρά μόνο το φόβο, φιλόδοξο, ευέλικτο, ικανό να αναδιαμορφώνει διαρκώς την ατομική του βιογραφία.
(Α. Π.)