Ένας σύγχρονος ποιητής ακολουθεί τα βήματα των διεσπαρμένων Λιοπεσιωτών του 17ου αιώνα, από τις μεσογείτικες περιοχές των τσιφλικιών Καρελά, Κόκλα και Μπεσικένη και φτάνει μέχρι την ίδρυση του πρώτου χωριού Λιόπεσι (της σημερινής Παιανίας) στα ριζά της ανατολικής πλευράς του Υμηττού, αποδίδοντας επακριβώς τοπικά γεγονότα της ενετοκρατίας και τουρκοκρατίας, που συνδέονται με τη γενικώτερη ιστορία της Αττικής και των Αθηνών.
Το έργο εμπλουτίζεται με άγνωστο φωτογραφικό υλικό εποχής, από το οικογενειακό αρχείο του ποιητή καθώς επίσης και από την προπολεμική φωτογραφική συλλογή του ιστοριοδίφη της Αττικής Γεωργίου Δ. Χατζησωτηρίου.
Προσδιορίζεται η αρβανίτικη καταγωγή των κατοίκων, γνωστοποιούνται και ετυμολογούνται οι τοποθεσίες της περιοχής και περιγράφονται τα κεντρικά μνημεία του τόπου, που αφορούν κυρίως στην πρωτοχριστιανική, βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχαιολογία.