Το ιστορικό αυτό δοκίμιο αφορά στην καταγραφή της προφορικής μαρτυρίας σχετικά με τα τραγικά γεγονότα της πόλης του Αγρινίου, τη Μεγάλη Παρασκευή του 1944.

Ως στόχο είχε να αναδυθούν τα βιώματα των ιστορικών υποκειμένων από τα πέτρινα εκείνα χρόνια της Κατοχής και μέσα από αυτά να αναδειχθούν τα ιστορικά συμβάντα με τους όρους της αναπαραστασιμότητας.

Με αφετηρία το πρόσωπο μίας ιδιαίτερης Γυναίκας, της Κατίνας Χαντζάρα - που γνώρισε έναν πολυκύμαντο βίο, αλλά και την προδοσία, όλα σε μία σύντομη ζωή - δόθηκε, μέσα από το πλέγμα - συναγωγή των μαρτυριών, η ηρωική συμπεριφορά, τα γεγονότα, η δράση των ξεχωριστών προσώπων, που ύστερα από 74 ολόκληρα χρόνια έγιναν για πρώτη φορά αφηγήσιμα.

Η όλη προσπάθεια αποτελεί δικαίωση για την ηρωίδα Κατίνα Χαντζάρα, αλλά και για όλους τους πληροφορητές που οι συνθήκες των μεταπολεμικών χρόνων είχαν υποχρεώσει σε αναγκαστική σιωπή.
Το βιβλίο αποτελεί την πρώτη έγγραφη κατάθεση προφορικής μαρτυρίας σχετικά με τα τοπικά γεγονότα της Αντίστασης και την εκτέλεση των 120, τη Μεγάλη Παρασκευή του 1944 στο Αγρίνιο, ανάμεσα στους οποίους η ηρωίδα Κατίνα Χαντζάρα, η μόνη γυναίκα. Εκτελέστηκε μόλις τριάντα δύο χρονών. "... σβάρνιζαν το κορμί της κάτω... το χώμα ήταν βρεγμένο και το στάρι στο χωράφι έγινε κατακόκκινο από τις εκτελέσεις...."

Για τούτο έχει την ισχύ τής πρώτης γραφής και τη βαρύτητα του λόγου των ιστορικών υποκειμένων.