Η Καππαδοκία στην εντυπωσιακά μακρόχρονη ιστορία της, που ξεκινά τουλάχιστον σαράντα αιώνες πριν, πρόσφερε πάντα φιλόξενο έδαφος για την άνθηση διαδοχικών πολιτισμών. Αφού κατακτήθηκε και κατοικήθηκε από Ασσύριους, Χετταίους και Πέρσες, συνδέθηκε με το πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την εκστρατεία του, ενώ στη συνέχεια υπήρξε επαρχία του ρωμαϊκού κράτους. Ακολούθησε η λαμπρή περίοδος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, κατά την οποία λαξεύτηκαν αναρίθμητα λατρευτικά μνημεία και οικιστικές εγκαταστάσεις, που το πλήθος τους εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα. Η περιοχή πέρασε στην κυριαρχία των Σελτζούκων από τα τέλη του 11ου αιώνα και κατόπιν αποτέλεσε για αιώνες τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Όμως, το χριστιανικό στοιχείο επέζησε και οι ορθόδοξες κοινότητες, ορισμένες ελληνόφωνες, κάποιες άλλες τουρκόφωνες, γνώρισαν σημαντική άνθηση κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ού αι. Το 1924, ως συνέπεια της Μικρασιατικής Καταστροφής, ακολούθησε η ανταλλαγή των πληθυσμών, ο ξεριζωμός και η προσφυγιά. Τα μνημεία όμως παραμένουν εκεί, αδιάψευστοι μάρτυρες του σημαντικού, πολυποίκιλου και μακραίωνου παρελθόντος της περιοχής.

Περιέχονται τα κείμενα:
- Αντώνης Τσάκαλος, "Τόπος μνημείων και μνήμης"
- Γνωριμία με την Καππαδοκία
- Μνήμες και μνημεία
- Ξενάγηση στην Καππαδοκία
- Ενδεικτική βιβλιογραφία