Στο βιβλίο μελετώνται και περιγράφονται με απλότητα τα βήματα με τα οποία η χριστιανική πίστη βγήκε από τη στενή κοιτίδα του ιουδαϊσμού και απλώθηκε στην ελληνορωμαϊκή οικουμένη. Πώς έγινε η συνάντηση αυτή ελληνισμού και χριστιανισμού, ποια ήταν η αλληλεπίδραση των δύο πολιτισμών; Ποιες αλλαγές έγιναν στην κοινωνική οργάνωση, στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και το περιβάλλον;
Η σπουδή αφορά και μεταγενέστερα χρόνια. Γεωγραφικά τα όρια εκτείνονται προς βορράν ως τις πολικές περιοχές, δυτικά στην κεντρική Ευρώπη, ανατολικά μέσα από τη μαγευτική Σιβηρία ως την Αλάσκα.

Η ιεραποστολή, ως διάδοση του χριστιανισμού, έφερε μια νέα διάσταση στη ζωή του κόσμου. Τόνισε τη μοναδική σημασία του ανθρώπου ως ενιαίας σύνθεσης πνεύματος και ύλης. Συνέβαλε στην ανθρώπινη επικοινωνία, αν και συχνά κατηγορείται για φοβερά λάθη και εκμετάλλευση των λαών, κυρίως όταν συνδέθηκε με τη δυτική αποικιοκρατική εξάπλωση. Ο συγγραφέας αποτιμάει κριτικά τα θέματα σε ένα βιβλίο καθοριστικής σημασίας για το θέμα της ιεραποστολής.