Ο Ευάγγελος Κυριάκης υπήρξε μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της Ελλάδας του Μεσοπολέμου. Ήταν δημοσιογράφος και αρθρογραφούσε στις εφημερίδες "Κράτος" και "Ο εθνικοσοσιαλιστής" που εκδίδοντο τη δεκαετία του ’30, καθώς και στην εφημερίδα "Καθημερινή". Έγραψε επίσης άρθρα για το Καθεστώς της 4ης Αυγούστου στο περιοδικό "Νέα Πολιτική" του καθηγητή Πανεπιστημίου της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής, Ιωάννη Τουρνάκη.

To 1934 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο "Νέα Γενεά" μαζί με την Σίτσα Καραϊσκάκη και τον Κυριάκο Καραμάνο, με σύμβολο τον διπλό πελέκυ. Εξέδωσε σε δική του μετάφραση το εκπληκτικό βιβλίο του Γιόζεφ Γκαίμπελς "Από το Κάιζερχοφ εις την Καγγελαρίαν". Το 1934 εξέδωσε με τις εκδόσεις ΟΕΚΚ δύο διαλέξεις του για την τότε πολιτική κατάσταση της Ελλάδος με τίτλο "Προς νέους προσανατολισμούς" προσθέτοντας και αποσπάσματα από άρθρα του που είχαν ως θέμα την υλιστική θεωρία και την προλεταριακή κίνηση. Το 1937 εξέδωσε την αντικομμουνιστική του μελέτη με τίτλο "Μαρξιστικαί Ουτοπίαι". Το 1938 εξέδωσε μια ακόμα μελέτη με τίτλο "Ειρήνη ή Πόλεμος;" όπου ανέλυε τις συνθήκες της Ευρώπης λίγο πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής έγραψε κείμενα για την τέχνη, τον πόλεμο και την λογοτεχνία στο προπαγανδιστικό περιοδικό "Ευρωπαϊκή Ηχώ" το οποίο τυπωνόταν στο Βερολίνο. Το 1943 ανέλαβε την πολιτική σύνταξη του εθνικοσοσιαλιστικού περιοδικού "Εικοστός Αιών" που εξέδιδε ο Αποστόλης Κυριάκης και στο οποίο είχε αναλάβει χρέη διευθυντή ο Άριστος Καμπάνης.

Μέσα από τις διαλέξεις και τα κείμενά του αποκαλύπτεται ότι ήταν ένας άριστος γνώστης των παράλογων και αφύσικων θεωριών του Μαρξ και του φιλελευθερισμού. Με επιστημονικές αναλύσεις τις καταρρίπτει και αποδεικνύει την σημασία και την ορθότητα της ανάγκης για δημιουργία ενός Εθνικού Κυρίαρχου Κράτους βασισμένο σε αξίες πέραν του υλισμού.

Ο ρόλος του Ευάγγελου Κυριάκη υπήρξε καθοριστικός στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης κατά τη διάρκεια της Κατοχής για μια σημαντική μερίδα ανθρώπων. Η πλήρης ταύτισή του με τους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές επέφερε μοιραία την περιθωριοποίησή του.

Ο έντονα πολιτικά στρατευμένος χαρακτήρας των κειμένων του, οι προπαγανδιστικού τύπου ραδιοφωνικές του ομιλίες και εν γένει τα αιρετικά του άρθρα στοχοποίησαν τη δημοσιογραφική του διαδρομή, συνέβαλαν δε στο να εξοβελιστεί ολοκληρωτικά από οποιαδήποτε ιστορική αναφορά, ακόμη δε και να τρωθεί ανεπανόρθωτα η υστεροφημία του.

Μια προσπάθεια για τη μελέτη του έργου του Ευάγγελου Κυριάκη πέρα από αγκυλώσεις στερεοτύπων, προκαταλήψεις και συναισθηματικές φορτίσεις ίσως μπορέσει να εξηγήσει το φαινόμενο του δοσιλογισμού ως αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερης έκφρασης που σήμερα όμως έχει στιγματιστεί ως προδοτική συνεργασία.