Ο κόσμος της Μαργαρίτας Λυμπεράκη είναι πλούσιος και παράξενος, πρωτοποριακός για την εποχή της και σαγηνευτικός για τη σημερινή, τόσο που δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να είμαι πολύ πιο αναλυτικός απ' ό,τι είχα αρχικά σκοπό να κάνω. Και νομίζω πως άξιζε τον κόπο. Όχι μόνον αισθητικά και θεματικά αλλά και από ιστορική πλευρά· πολλά από τα έργα της είναι, σε διεθνή κλίμακα, προφητικά προανακρούσματα εκείνης της κατηγορίας του σύγχρονου θεάτρου, που αποκαλούμε συνήθως performances - η Λυμπεράκη εφάρμοσε ήδη στη δεκαετία του 1950 σκηνικές τεχνικές που, δεκαετίες αργότερα, θα γίνουν της μόδας. Στο ότι δεν είναι τυπική περίπτωση για την ελληνική δραματουργία του 20ού αιώνα συντείνει και το γεγονός πως σχεδόν όλα τα θεατρικά έργα της έχουν γραφεί πρώτα στα γαλλικά, και κατά βάση εντάσσονται περισσότερο στη γαλλική πρωτοπορία παρά στην ελληνική. Αλλά για να αποδειχθεί αυτό κάπως ασφαλέστερα, θα χρειαστούν ακόμα και άλλες συγκριτικές μελέτες.