Η θέση του Ευρωπαϊκού Θεάτρου είναι, αναμφισβήτητα κυρίαρχη στην ιστορία της παγκόσμιας δραματουργίας. Όχι μόνο για τη μακρά και αδιάπτωτη πορεία, που διέγραψε ήδη από τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση μέχρι τις μέρες μας αλλά και για τα διαφορετικά είδη που υπηρέτησε (Λειτουργικό Δράμα, τραγωδία, κωμωδία, φάρσα, μπουλβάρ, ιστορικό δράμα, στρατευμένο διδακτικό δράμα, ψυχόδραμα, ονειρόδραμα performance) και τα καλλιτεχνικά ρεύματα που ενσωμάτωσε στον κορμό του (ρομαντισμό, ρεαλισμό, εξπρεσσιονισμό, σουρρεαλισμό, υπαρξισμό, παράλογο, γκροτέσκο).
Πολυτασικό και πολυμορφικό το Θέατρο της Ευρώπης ανέδειξε κορυφαίους δραματουργούς - αρχιτέκτονες και νομοθέτες της θεατρικής τέχνης (Σαίξπηρ, Ίψεν, Τσέχωφ, Στρίντμπεργκ, Μπρεχτ, Μπέκετ, Πίντερ) αλλά και αριστουργηματικά έργα, που άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους στην ιστορία του ευρωπαϊκού πνεύματος και άσκησαν καθοριστική επίδραση και στην πέραν του Ατλαντικού δραματουργία - Αμερικανικό θέατρο (Ε. Ο'Νηλ, Τέννεσση Ουΐλλιαμς, Άρθουρ Μίλλερ, Ε. Άλμπι). Καθιέρωσε ήρωες οικουμενικού κύρους (Ληρ, Άμλετ, Οθέλλο, Μάκβεθ, Ταρτούφο, Δον Ζουάν, Φάουστ, Γαλιλαίο) και ηθοποιούς παγκόσμιου βεληνεκούς (Έντμοντ Κην, Κνίππερ, Μπερνάρ, Ντυλλέν, Ζουβέ, Βάιγκελ, Γκίλγουντ, Ολίβιε, Ρέντεγκρεηβ, Σκόφιλντ).

Η παράλληλη προς την εξέλιξη της ευρωπαϊκής σκέψης πορεία του το καθιστά μια ποικιλόμορφη τοιχογραφία της περιπέτειας της ανθρώπινης ύπαρξης, των προβλημάτων και των αναζητήσεών της, των αγώνων και των αγωνιών της.

Στον παρόντα τόμο -τρίτο μιας σειράς που άρχισε με το Αρχαίο Θέατρο και συνεχίστηκε με το Νεοελληνικό- περιλαμβάνονται κριτικές προσεγγίσεις έργων και παραστάσεων της Ευρωπαϊκής (δευτερευόντως και της Αμερικανικής) δραματουργίας, που καλύπτουν ένα αντιπροσωπευτικό φάσμα της θεατρικής διαδρομής από τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση (Λειτουργικό Δράμα, Commedia dell' Arte, Ελισαβετιανό, Θέατρο, Γαλλικός Κλασσικισμός) μέχρι το ρεύμα του Παραλόγου (Ζενέ, Μπέκετ) και τις εναλλακτικές, πειραματικές μορφές θεάτρου (Μπερνάρ Μαρί Κολτές, Σάρα Κέην, Πήτερ Μπρουκ).
Φιλοξενούνται επίσης σε ξεχωριστές ενότητες: δραματοποιημένη ευρωπαϊκή λογοτεχνία (διασκευές για το θέατρο έργων του Βοκκάκιου, Θερβάντες, ντε Σαντ, Ντοστογιέφσκι, Κάφκα, Μπουλγκάκωφ, Χάινριχ Μπελ). Θεατρικοί Μονόλογοι ("De Profundis" του Ουάιλντ, "Μέγας Ιεροεξεταστής" του Ντοστογιέφσκι, "Άμλετ" του Μπόρις Πάστερνακ, "1900" του Αλεσσάντρο Μπαρρίκο, "Ο Μαρξ στο Σόχο", "I am my own wife"), έργα του 21ου αι. ("Μέθοδος Γκρόνχολμ", "Chat", "Μήδεια, ένα μανιασμένο ποίημα", "Όσκαρ" κ.α.) αλλά και παραστάσεις στο πλαίσιο του θεσμού "Πάτρα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, 2006".