Η κριτική συνεισφορά του Γεράσιμου Σπαταλά (1887-1971) στη νεοελληνική φιλολογία έγκειται κυρίως στα είκοσι τέσσερα μελετήματα αυτού του ανθολογικού τόμου, που αναφέρονται στη θεωρία και την πρακτική της νεοελληνικής μετρικής. Δύο είναι τα γενικά αντικείμενα αυτών των μελετημάτων: η προσωδιακή βάση και τα γενικά χαρακτηριστικά των νεοελληνικών στίχων (τόσο της δημοτικής όσο και της έντεχνης έμμετρης ποίησης), και η στιχουργική-αισθητική προσέγγιση του έργου συγκεκριμένων ποιητών, προερχόμενων ιδίως από τον χώρο της επτανησιακής ποίησης του 19ου αιώνα. Στην εκτενή εισαγωγή των φιλολογικών επιμελητών του τόμου δίνονται άγνωστα στοιχεία για τη ζωή και την πνευματική δραστηριότητα του Σπαταλά και αποτιμάται η συμβολή του στη διαμόρφωση της νεοελληνικής μετρικής θεωρίας.