Κάθε αναχώρηση, κάθε ταξίδι, είναι και μια απαγωγή του εαυτού μας. Κυνηγημένοι από την αστυνομία της συνήθειας, απαιτούμε τα λύτρα, σε μικρά χαρτονομίσματα ευτυχίας. Σημείο παράδοσης, κάποια άγνωστη διεύθυνση, στο μέλλον...

Τα χρόνια, οι μνήμες, οι έρωτες, βγήκανε βόλτα στη Σεβίλλη.
Τρέχουν σαν μικρά παιδιά, χτυπώντας τα πόδια τους στα πλακόστρωτα. Παίζουν με τους πεζούς.
Ρωτάν τους μεγαλύτερους. "Πως σε λένε;", "Γιατί είσαι μεγάλος;", "Γιατί κλαις;"...

Βάζω στην άκρη των χειλιών μου το τελευταίο αποθηκευμένο στριφτό τσιγάρο, απ' αυτά που προετοιμάζω πριν από κάθε μεγάλη διαδρομή, το ανάβω και παίρνω ύφος Χόμφρεϋ Μπόγκαρντ εισβάλλοντας στην αιωνιότητα μιας λέξης, που σου γεννάει τόσα νοήματα, συναισθήματα, ακόμα και τρόπο να ερωτευτείς, ή να χωρίσεις. Casablanca! Τα φώτα σβήνουν, μουσική υπόκρουση από πιάνο, ανοίγει η αυλαία και... τίτλοι Τέλους!

Αυτό που βλέπω πρέπει να είναι η χωματερή του Μαρόκου...

...Saint Emilion, Medoc, Margaux και τόσες άλλες οινοπαραγωγές περιοχές, που μια αλκοολική ζωή δεν σου φτάνει. Αύριο πάντως, θα το παλέψω μέχρις εσχάτων. Πρέπει να την προσέχεις την εγκράτεια, δεν ξέρεις ποτέ τι σου στερεί!

"Η Σκιά του Ταξιδευτή", είναι το πρώτο βιβλίο του Κώστα Καλδάρα. Είναι ένα ταξίδι στις πόλεις της Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής. Ένα οδοιπορικό αυτογνωσίας, με σαρκασμό και χιούμορ.

Η σύντομη ζωή του ταξιδευτή που αφήνει τη σκιά του στα πλακόστρωτα των πόλεων, με αντάλλαγμα εμπειρίες, εικόνες, χρώματα, γεύσεις, ζωή.

Για 10.000 χλμ στους δρόμους και με 7 καράβια, ταξιδεύει ο έρωτας κι ερωτεύεται το ταξίδι.