Τα τέσσερα χρόνια της εποποιίας της ΕΟΚΑ 1955-1959 δεν ήταν μόνο εκρήξεις βομβών, ενέδρες, κροτάλισμα πολυβόλων και υποκίνησις σε διαδηλώσεις των νέων. Ήταν και στρατόπεδα συγκεντρώσεων, ήταν τα βασανιστήρια, ήταν και η κρεμάλα. Και όλα τα αντίποινα αυτά δεν εμπόδισαν τη νεότητα στην συμμετοχή στον υπέρ πάντων Αγώνα.

Ο αρχιμανδρίτης Κωνσταντίνος Λευκωσιάτης κατετάγη στην ΕΟΚΑ τον Ιανουάριο 1955 και από εκείνη την ημέρα ανέλαβε ως Γενικός Οργανωτής Υπαίθρου την μύησι ατόμων στην οργάνωσι. Σ' αυτήν την περίοδο εφρόντιζε για την πολυγράφησι και την κυκλοφορία των προκηρύξεων σε ολόκληρη την νήσο. Ανέλαβε την αφαίρεσι κυνηγετικών όπλων και διατηρούσε ειδικά εργαστηριακά τμήματα για την κατασκευή βομβών. Διατηρούσε ακόμα κέντρο συνδέσμων.

Συνελήφθη επί 24ωρο για πρώτη φορά την 11η Μαΐου 1956, την δεύτερη φορά συνελήφθη στην Ομορφίτα την 13η Ιουνίου 1956 όπου παρέμεινε για 10 ημέρες, μεταφέρθηκε στην συνέχεια στο στρατόπεδο Κοκκιτριμηθιάς από όπου με μια ενδιάμεσο παραμονή του στις Κεντρικές φυλακές απελύθη την 22α Φεβρουαρίου 1959.

Καθ' όλη τη διάρκεια της φυλακίσεώς του κάτω από τα μάτια των δυνάμεων κατοχής οργανώνει, πειθαρχεί, εμπνέει, καθοδηγεί. Οι αναφορές του στον Διγενή μέσα από τα δρακόντεια μέτρα του κατακτητή φθάνουν στον αρχηγό της ΕΟΚΑ, ο οποίος του διαβιβάζει Διαταγές και γενικές οδηγίες για την στάση των κρατουμένων.