Το βιβλίο "Η κρίση του νεοφιλελευθερισμού" εξετάζει τα αίτια που οδήγησαν στη μεγάλη κρίση του 2008, οι συνέπειες της οποίας εξακολουθούν να υφίστανται. Ο Dumenil και ο Levy αναλύουν διεξοδικά τους παράγοντες που διαμόρφωσαν τη βαθιά και μεγάλης διάρκειας κρίση που αποσταθεροποίησε την οικονομία. Για τους συγγραφείς του βιβλίου τα αίτια οφείλονται στους μηχανισμούς που αναδείχθηκαν στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, με αφετηρία τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η νέα αυτή φάση του καπιταλισμού ευνόησε τα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια των δυτικών οικονομιών, περιλαμβανομένων των καπιταλιστών και των χρηματοπιστωτικών διευθυντικών στελεχών, όμως αυτό επιτεύχθηκε εις βάρος όλων των υπόλοιπων κοινωνικών ομάδων και της οικονομίας συνολικά. Ειδικότερα στις ΗΠΑ, η μείωση του ρυθμού των εγχώριων βιομηχανικών επενδύσεων, το μη βιώσιμο χρέος των νοικοκυριών, η αυξανόμενη εξάρτηση από τις εισαγωγές και το δανεισμό και η ανάπτυξη μιας εύθραυστης και επαχθούς παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής δομής απειλούν την ισχύ του δολαρίου.

Ο ίδιος ο νεοφιλελευθερισμός δεν αποτελεί μια συλλογή θεωριών και πολιτικών που στοχεύουν στην ανάκαμψη της οικονομίας. Πρόκειται μάλλον για μια ταξική στρατηγική που στοχεύει στην αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ισχυροτέρων οικονομικά και κοινωνικά και που, αναπόφευκτα, οξύνει όλες τις κοινωνικές αντιθέσεις.

Η κρίση του νεοφιλελευθερισμού είναι η τέταρτη δομική κρίση του καπιταλισμού από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα και μετά. Καθένας από αυτούς τους σεισμούς εγκατέστησε μια νέα κοινωνική τάξη πραγμάτων και τροποποίησε σε βάθος τις διεθνείς σχέσεις. Η σύγχρονη κρίση σηματοδοτεί την αρχή μιας παρόμοιας διαδικασίας μετάβασης. Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει όχι μόνο μια χρηματοπιστωτική ρύθμιση, αλλά και την αναδιάταξη των ιεραρχικών σχέσεων μεταξύ των μεγαλύτερων οικονομικών δυνάμεων του πλανήτη.