Ο Κανδαύλης,
ο τύραννος των Σάρδεων,
ήταν τόσο πολύ
ερωτευμένος
με τη γυναίκα του,
ώστε κατά την γνώμη του
δεν υπήρχε
άλλη ομορφότερη
στον κόσμο!

Έχοντας σχηματίσει
μια τέτοια γνώμη,
σ' έναν
απ' τους υπασπιστές του,
στον Γύγη,
τον γιο του Δασκύλου,
ο οποίος είχε καταφέρει
να κερδίσει
σε μεγάλο βαθμό την εύνοιά του -
σ' αυτόν, τον Γύγη,
ο Κανδαύλης
όχι μόνο εμπιστευόταν
τις σπουδαιότερες
υποθέσεις του,
αλλά και
του άρεσε ιδιαίτερα
να επαινεί
την γυναίκα του.
Δεν πέρασε πολύς
καιρός, λοιπόν, και
επειδή ακριβώς
ήταν γραφτό του
του Κανδαύλη να έχει
άσχημο τέλος,
λέει του Γύγη
τα εξής:
"Γύγη, δεν νομίζω
να σ' έχω πείσει τελικά
σχετικά με
τα κάλλη της γυναίκας μου
(διότι, ως γνωστόν,
οι άνθρωποι πιστεύουν
λιγότερο
στ' αυτιά τους
από ό,τι στα μάτια τους) -
πρέπει
να την δεις γυμνή". [...]

"Ηροδότου Ιστορίαι": "Κλειώ" (Βιβλίο Α'), § 8-12