[...] Aφού έφτασε στην Αμερική, και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε πρώτα στο Λονδίνο και μετά στο Παρίσι, ο Πιρ-ο-Μουρσίντ Ιναγιάτ Χαν ανακάλυψε ότι οι ομιλίες του πάνω στα πνευματικά θέματα άρχισαν να ξεπερνούν τις μουσικές του εκτελέσεις (που τις είχαν αγκαλιάσει με θερμότητα διασημότητες όπως οι συνθέτες Ντεμπυσύ και Σκριάμπιν), και τελικά απαιτήθηκε η θυσία της μεγαλύτερης απόλαυσής του, της μουσικής έκφρασης, στην υπηρεσία αυτού που ο Ινδός μυστικιστής αποκαλούσε "το Σούφικο Μήνυμα της Πνευματικής Ελευθερίας". Ο Πιρ-ο-Μουρσίντ Ιναγιάτ Χαν, επέλεξε τελικά να ονομάσει την Εσωτερική Σχολή που ίδρυσε "Σούφικη", από σεβασμό προς την αρχαία παράδοση της σοφίας, η οποία αποτέλεσε τη βάση της διδασκαλίας του. Στη διάρκεια του σχετικά σύντομου χρονικού διαστήματος που έμεινε στη Δύση, και που τέλειωσε με την επιστροφή του στην Ινδία, όπου πέθανε το 1927, ο Σούφι δάσκαλος, που μετά το θάνατό του είναι γνωστός ως Χαζράτ Ιναγιάτ Χαν, επηρέασε τις καρδιές και τις ψυχές χιλιάδων πνευματικών αναζητητών, ο Χαζράτ Ιναγιάτ Χαν ομαδοποίησε μεταγραφές προφορικών διδασκαλιών σε Σούφι μυημένους, σε μια σειρά ανέκδοτων τόμων, που αντιστοιχούν σε διαφορετικούς βαθμούς εξέλιξης πάνω σ' αυτό το θέμα, για να διαβάζονται μεγαλόφωνα στις συνεδριάσεις μελέτης. Ο μυστικιστής απεκάλυψε μια αγάπη για την αρχαία περσική Ζωροαστρική θρησκεία, επιλέγοντας τίτλους για αυτά τα κείμενα από τις ιερές γραφές του Ζαρατούστρα, ονομάζοντάς τα Γκάθας (ύμνους), και τους επόμενους τόμους Γκαθέκας, Γκίθας, Σανγκάθας, Σανγκίθας.