Τον 19ο αιώνα, η ταπητουργία στη Μικρά Ασία θα γνωρίσει πρωτόγνωρη ανάπτυξη. Η αύξηση των παραγγελιών από την Ευρώπη θα έχει ως αποτέλεσμα τη δραστηριοποίηση των παραγωγών και των εμπόρων χαλιών. Οι χριστιανικοί πληθυσμοί της Μικράς Ασίας, ομογενείς και Αρμένιοι, τόσο στα παραδοσιακά κέντρα ταπητουργίας όσο και σε αυτά που θα δημιουργηθούν την εποχή αυτή, θα εντατικοποιήσουν τις προσπάθειες για την κάλυψη της ζήτησης του μοναδικού πλέον εξαγώγιμου προϊόντος. Η γυναίκα θα αναδειχθεί σε βασικό παράγοντα της βιομηχανίας αυτής. Η εξόχως ενδιαφέρουσα μελέτη της Λήδας Ιστικοπούλου εξετάζει τις προϋποθέσεις που οδήγησαν στην παραγωγή και την ανάπτυξη του εμπορίου χαλιών στα κέντρα ταπητουργίας της Μικράς Ασίας και την εμπλοκή της γυναίκας στη διαδικασία αυτή· για πρώτη φορά αποτιμάται ο συνολικός ρόλος της γυναίκας στην οικογένεια και την κοινωνία από το 1860 ώς το 1922, χρονολογία κατά την οποία οριστικοποιείται η παρακμή της ταπητουργίας στη Μικρά Ασία.