Το εν λόγω βιβλίο αποτελεί μια προσπάθεια να ψηλαφισθεί η στρατηγική της μετάβασης στις ανεπτυγμένες χώρες του καπιταλισμού. Φιλοδοξεί, επομένως, ν' ανοίξει μια συζήτηση για τα μεγάλα στρατηγικά ζητήματα που ταλανίζουν την Αριστερά, όπως τα ζητήματα του προγράμματος, των συμμαχιών, του κράτους, του κόμματος, της διακυβέρνησης και της εξουσίας, τα οποία τίθενται πάλι στην ημερησία διάταξη με αφορμή και τις δυσλειτουργίες του νεοφιλελεύθερου οικονομικού υποδείγματος, αλλά και τις επαναστατικές εξελίξεις στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και ιδιαίτερα στη Βενεζουέλα και τη Βολιβία. Επιπροσθέτως, τα εν λόγω ζητήματα ανακινούνται και από την εν εξελίξει συζήτηση για τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.

Όλα τα παραπάνω θέματα είναι προς συζήτηση, η οποία απουσιάζει από την ατζέντα της Αριστεράς, λόγω της ιδεολογικής της υποχώρησης -αποτέλεσμα των ηττών της από την επικράτηση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού- της κατάρρευσης των καθεστώτων των χωρών του λεγόμενου υπαρκτού "σοσιαλισμού", της δεξιάς μετάλλαξης της σοσιαλδημοκρατίας και γενικά των αλλαγών στους συσχετισμούς δύναμης ανάμεσα στις τάξεις, ο οποίος είναι εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας.

Παρ' όλ' αυτά, όπως παρατηρεί ο Π. Άντερσον, "...οι κλασικές συζητήσεις παραμένουν ακόμη από πολλές πλευρές το πιο προχωρημένο όριο αναφοράς που διαθέτουμε... Το να τις ξαναγνωρίσουμε αποτελεί βήμα προς μια μαρξιστική συζήτηση που έχει την -αναγκαστικά σεμνή- ελπίδα να αποκτήσει μια 'αρχική μορφή' σωστής θεωρίας σήμερα".

Κατά συνέπεια, οι συζητήσεις για τα ζητήματα της θεωρίας, των πρακτικών προβλημάτων και των στρατηγικών ζητημάτων του κινήματος θα πρέπει συνεχώς να διεξάγονται είτε σε περιόδους ανάπτυξης της πάλης των τάξεων είτε σε περιόδους υποχώρησης ή και ήττας του εργατικού κινήματος, επειδή είναι ο πιο ορθός τρόπος για την επαλήθευση της θεωρίας και τη διόρθωση των σφαλμάτων.