Η Ασπασία Παπαθανασίου, που για χρόνια υπηρέτησε το αρχαίο ελληνικό δράμα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συγκεντρώνει σε αυτό το βιβλίο τις απόψεις της για το ρόλο της γυναίκας στην αρχαία ελληνική τραγωδία.

Οι γυναικείες μορφές στα έργα των τραγικών ποιητών δεν είναι στο περιθώριο, ενσωματώνονται στην τραγική πράξη, το όνομά τους ακούγεται μέσα στην ανδροκρατούμενη αθηναϊκή κοινωνία, αμφισβητούν με τη δράση τους το πατριαρχικό ιδεώδες της δημοκρατικής Αθήνας και γίνονται κεντρικά τραγικά πρόσωπα.

Η συγγραφέας επιχειρεί ένα σχηματικό διαχωρισμό των γυναικείων μορφών σε γυναίκες του "οίκου" και σε γυναίκες της "ανατροπής".

Οι γυναίκες του "οίκου" δρουν μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αξιών και πεποιθήσεων αλλά πολλές φορές προχωρούν τις σκέψεις τους και τις πράξεις τους πέρα από αυτό το πλαίσιο, με σοφία και πείρα ζωής που εκπλήσσει.

Οι γυναίκες της "ανατροπής" μένουν σταθερές στις απόψεις τους, δογματικές, ανυποχώρητες, έτοιμες να συντρίψουν την αντρική κυριαρχία, αλλά και να συγκρουστούν ακόμα και με τον ίδιο τον εαυτό τους.