Αναζητώ, προσπαθώ, επιθυμώ να συναντήσω κάποιον ειδήμονα που θα μπορούσε να μου πει τι είναι σήμερα, στο κατώφλι της 3η χιλιετίας, η γλυπτική. Να μου δώσει τον ορισμό της, τα σύνορα της. Να μου πει τι είναι, τι δεν είναι γλυπτική. Μετά από εβδομήντα χρόνια αδιάκοπης εργασίας δεν είμαι σε θέση σήμερα να πω ποια είναι η τέχνη της γλυπτικής. Φαίνεται παράλογο. Σήμερα, έχοντας υπόψη μου τα αντικείμενα, τις δημιουργίες που ονομάζονται γλυπτά, που γίνονται δεκτά ως γλυπτά, διερωτώμαι αν η γλυπτική είναι άραγε μόνο μια τέχνη που ως μέσο έκφρασης έχει τη λάξευση ή την πλαστική, ή τέχνη του χώρου, μια κατασκευή με οτιδήποτε υλικό: ένα τσαλακωμένο πανί, ένα τσουβάλι, ένα πλαστικό σωλήνα με χρώματα, ένα μεταλλικό έλασμα που ταλαντεύεται, ένα σκελετό ζώου, μια ομπρέλα, μια πέτρα ακατέργαστη, άμμο στο έδαφος, χρωματισμένα ανθρωπόμορφα μπαλόνια, παλαιά μηχανήματα εκτός χρήσεως πάλι εν κινήσει, σωλήνες φθορίου με μεταλλικά ελάσματα. Αν κάνεις μια βόλτα σ΄ όλα τα μουσεία και σ' όλα τα εργαστήρια στον κόσμο, όπου υπάρχει σύγχρονη γλυπτική, θα προστεθούν πολλά που τιτλοφορούνται - και επομένως είναι - έργα γλυπτικής. [...]
Γιάννης Παππάς
(απόσπασμα από το κείμενο του βιβλίου)