Ο Γιάννης Παππάς (1913-2005) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, γιος του χειρουργού Αλέξανδρου Παππά και της Ελένης Φ. Φωτιάδη. Έφτασε στην Αθήνα το 1922 μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ύστερα από μια σύντομη παραμονή της οικογένειάς του στην Κέρκυρα. Αργότερα βρέθηκε στο Παρίσι όπου συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole Superieure des Beaux Arts και εξέθεσε έργα του. Το 1935 φιλοτέχνησε προτομή του ζωγράφου Ανδρέα Βουρλούμη, ενώ την επόμενη χρονιά αποκάλυψε σε φυσικό μέγεθος άγαλμα του γλύπτη Χρήστου Καπάλου. Το 1937 του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο στη διεθνή έκθεση των Παρισίων, ενώ στη συνέχεια φιλοτέχνησε άγαλμα του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη και ολοκλήρωσε το πρόπλασμα του ανδριάντα του Αδαμάντιου Κοραή για να επιστρέψει στην Ελλάδα, προκειμένου να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Τον Δεκέμβριο του 1944 κατατάχθηκε στο Βασιλικό Ναυτικό υπηρετώντας στην Ανωτέρα Ναυτική Διοίκηση Αλεξανδρείας. Στην Αλεξάνδρεια όπου παρέμεινε μέχρι και το 1951 είχε την ευκαιρία να μελετήσει τα μνημεία της αιγυπτιακής τέχνης στο Κάιρο και την Ανω Αίγυπτο, αλλά και να φιλοτεχνήσει έργα εμπνεόμενος από τους ανθρώπους και τη σπουδαία τέχνη της Αιγύπτου. Ανάμεσα στα έργα του συγκαταλέγονται ο μαρμάρινος ανδριάντας του Ελευθερίου Βενιζέλου, άγαλμα του Ευάγγελου Παπανούτσου, ανδριάντες των Γεωργίου Καραϊσκάκη, Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα, Παντελή Πρεβελάκη, στρατηγού Μακρυγιάννη, Ιωνα Δραγούμη, άγαλμα του Οδυσέα Ελύτη κ.ά. Τη δεκαετία του '70 ο Γιάννης Παππάς εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας και το 1980 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ το 1992 η Εθνική Πινακοθήκη οργάνωσε αναδρομική έκθεση του γλύπτη. Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Ιανουαρίου του 2005.