Γκέισα... Και μόνο με την αναφορά αυτής της μικρής γιαπωνέζικης λέξης, στα μάτια των Δυτικών ξετυλίγεται αμέσως μια ακολουθία εικόνων που λικνίζονται νωχελικά ανάμεσα σε ράθυμη ηδυπάθεια και ερωτική φαντασίωση.
Κι όμως! Κάθε άλλο παρά "ύπαρξη" που προορίζεται απλώς για την ικανοποίηση των σαρκικών επιθυμιών, η γκέισα αρκεί για να συνοψίσει την πεμπτουσία της ιαπωνικής αισθητικής λεπτότητας.
Πηγή έμπνευσης για τους χαράκτες, που θα αποδώσουν μέχρις υπερβολής την ντελικάτη καμπύλη ενός ώμου, τη στρογγυλάδα ενός στήθους ή τη λεπτότητα ενός αυχένα, εκείνη ενσαρκώνει πρώτα απ' όλα την ιδανική "Γυναίκα", έξυπνη και καλλιεργημένη εταίρα, μουσικό, ζωγράφο, ποιήτρια και χορεύτρια συγχρόνως.
Οι Δυτικοί θα προτιμήσουν να δοξάσουν στο πρόσωπό της τον μύθο της γυναίκας-παιδιού, κάτι ανάμεσα σε σύζυγο και κούκλα.