Δεν είναι πολλοί αυτοί που παρακολουθούν στην Ελλάδα τα ζητήματα της Πολιτιστικής Πολιτικής με θεωρητικό εξοπλισμό και σφαιρικό ενδιαφέρον, χωρίς να εστιάζουν την προσοχή τους μόνο σε μία τέχνη ή έναν τομέα.
Η Ματούλα Σκαλτσά έχει βεβαίως στραμμένη την προσοχή της στο επιστημονικό της αντικείμενο, την ιστορία της τέχνης και τη μουσειολογία, επιχειρεί όμως πάντοτε την αναγωγή των παρατηρήσεών της στο επίπεδο της γενικής πολιτιστικής πολιτικής.
Το κόκκινο νήμα που διαπερνά τα κείμενά της είναι το ενδιαφέρον της για τη θέση της Ελλάδας στο σύγχρονο παγκόσμιο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Η κυρία Σκαλτσά γνωρίζει προφανώς πολύ καλά πως οτιδήποτε σχετίζεται με τον πολιτισμό ως αισθητική και τεχνολογική κατάσταση και ως πνευματική καλλιέργεια και στάση είναι βαθύτατα ιδεολογικό και άρα εξόχως πολιτικό και ως τέτοιο εγκαλεί πολύ συχνά τον πνευματικό επαρχιωτισμό από τον οποίο πάσχει εκ γενετής το νέο ελληνικό κράτος και η ασθενής κοινωνία των πολιτών που προέκυψε από αυτό. [...]
(Ευάγγελος Βενιζέλος, Υπουργός Πολιτισμού)
Στο καινούργιο της βιβλίο η Ματούλα Σκαλτσά συγκεντρώνει κείμενά της συναρθρωμένα σε δύο ξεχωριστές ομάδες, με κεντρικούς άξονες την πολιτιστική πολιτική και τη μουσειολογία. Από την προσεκτική τους ανάγνωση διαφαίνεται ωστόσο η εσωτερική ενότητα μιας ενιαίας προβληματικής πάνω στις καυτές περιοχές των σχέσεων του πολιτισμού με την παιδεία, της παιδείας με τον κρατικό μηχανισμό, της πολιτιστικής παραγωγής με την οικονομική πραγματικότητα και τις γενικότερες δυσχέρειες στις οποίες προσκρούει η διακίνηση των πνευματικών αγαθών. Ενώ δηλαδή η ανιχνευτική της πορεία ακολουθεί συνειδητά τις ίδιες πάντοτε συντεταγμένες, οι ερευνητικοί στόχοι μετατάσσονται σ' ένα άλλο πεδίο επιστημονικού στοχασμού: Με αφετηρία παραδείγματα από τον διεθνή χώρο και με κατάληξη την αναψηλάφηση της ελληνικής τους εκδοχής, η συγγραφέας παρασύρει και τον αναγνώστη στον σχιζοφρενικό φαύλο κύκλο των καθ' ημάς εμπειριών. [...]
(Άγγελος Δεληβοριάς, Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντής Μουσείου Μπενάκη)