Στα τέλη του 19ου αιώνα ήρθε στον κόσμο ο Βίκτωρ Σαουμπέργκερ. Γεννήθηκε στην Άνω Αυστρία και από τη θέση του δασοφύλακα διείσδυσε στα άδυτα της φύσης και αποκάλυψε αλήθειες και μυστικά για το νερό που θα μπορούσαν να αλλάξουν βασικούς άξονες του τεχνολογικού πολιτισμού μας. Η επαφή με τη φύση ενσταλάζει στο νεαρό Σαουμπέργερ μια βαθιά έλξη προς τη μεταφυσική, ωστόσο καταφέρνει να στρέψει το μεταφυσικό του ενδιαφέρον προς τις πρακτικές εφαρμογές και να δημιουργήσει εφευρέσεις και συσκευές που αν η ανθρωπότητα τις χρησιμοποιούσε, θα μπορούσε να λύσει πολλά από τα προβλήματα που μαστίζουν σήμερα τον άνθρωπο. Η παραγωγή ηλεκτρισμού από το νερό, η συσκευή μετατροπής οποιουδήποτε νερού σε νερό με ποιότητα ορεινής πηγής, η συσκευή κλιματισμού με μέγεθος περίπου όσο ένα καπέλο, εργαλεία και μέθοδοι άροσης που πολλαπλασιάζουν την παραγωγή, είναι μερικές από τις εφευρέσεις του οι οποίες υλοποιήθηκαν, για αρκετές από τις οποίες πήρε και διπλώματα ευρεσιτεχνίας.
Όπως σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, ο Σαουμπέργκερ καταδιώχθηκε και βασανίστηκε από το επιστημονικό κατεστημένο, το οποίο δεν αναγνώρισε την ευφυΐα του καθώς αρνήθηκε να συμμετάσχει στις στεγνές, ωφελιμιστικές και υποκριτικές πρακτικές του. Πέθανε καταβεβλημένος και κατατρεγμένος από την αχαριστία και στενοκεφαλιά των ανθρώπων, όταν ένιωσε ότι κάθε ελπίδα για μια ζωή παραγωγική και ευτυχισμένη είχε αρχίσει να χάνεται.
Δεν συμβαίνει συχνά να εμφανίζεται ένα βιβλίο που να αποκαλύπτει θεωρίες με τόσο καλοσσιαίες συνέπειες για την ανθρωπότητα. Ο Κάλουμ Κόουτς, εντυπωσιασμένος από τη σκέψη του Βίκτορος Σαουμπέργκερ, έγραψε μια λεπτομερή περιγραφή του έργου του, ρίχνοντας φως σε μια μορφή του 20ου αιώνα που έχει μείνει στην αφάνεια. Του 20ού αιώνα που όσο καμία άλλη περίοδος στην ιστορία της ανθρωπότητας προσέφερε αφενός ελπιδοφόρα δώρα που άλλαξαν τη ζωή μας για πάντα (ηλεκτρισμός, εμβόλια, διαδίκτυο κ.λπ.) και αφετέρου εργαλεία ολέθρου και καταστροφής (ατομικές βόμβες, νέφος, κ.λπ.). Η επιστήμη από τη μία μεριά αναζητά την αμερόληπτη, αντικειμενική γνώση και απ' την άλλη, σαν τον αρχαίο θεό Κρόνο, καταβροχθίζει κάποια από τα παιδιά της, επειδή τολμούν να κλονίσουν τα θεμέλια του κατεστημένου της, των επιστημόνων εκείνων που δεν αντέχουν να παραδεχθούν ότι κάποιος άλλος προχώρησε περισσότερο.