Η τυχαιότητα της προέλευσης της ζωής ανιχνεύεται και αποδεικνύεται μέσα από τις μαθηματικές διαμορφώσεις των αλληλουχιών των συστατικών των βιολογικών μεγαλομορίων. Η ίδια φόρμουλα που κυβερνάει τις τυχαίες αλληλουχίες των εμφανίσεων στα καλούμενα τυχερά μαθηματικά παιχνίδια αποτελεί και τη μαθηματική μήτρα της ζωής που γεννάει τη συστηματική πολυπλοκότητα των γονιδίων, κι απ' αυτή, την απέραντη ποικιλία των έμβιων όντων. Μέσα από τις συστηματικές επαναλήψεις που γεννούν τις αλληλουχίες των γεγονότων, με τη νέα θεωρία της εξαναγκασμένης τυχαιότητας που αναπτύσσεται, γεφυρώνονται η τυχαιότητα και η αιτιοκρατία και συγχωνεύονται σε μια ενιαία οντότητα που κυβερνάει τη δυναμική του σύμπαντος. Μέσα από τη συστηματική διαμόρφωση των αλληλουχιών ξεπηδάει αναπόφευκτα ο νόμος της κυριαρχίας των πρώτων, δηλαδή εκείνων που τυχαία εμφανίστηκαν πρώτα, σε κάθε τυχερό παιχνίδι και σε κάθε βιολογικό σύστημα, για να επεκταθεί αναπόφευκτα και πάλι στα πολυποίκιλα κοινωνικά φαινόμενα, διαμορφώνοντας τις κοινωνικές ανισότητες που οδηγούν στις κοινωνίες της αθλιότητας. Όμως είναι αυτή ακριβώς η αδυσώπητη κυριαρχία των πρώτων που δίνει απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα του Monod για τη δυνατότητα πρόβλεψης της συνέχειας μιας πρωτεϊνικής αλυσίδας. Ναι, υπάρχει αυτή η δυνατότητα πρόβλεψης στα βιολογικά μακρομόρια και στα γεγονότα που συνιστούν τα κοινωνικά φαινόμενα, όπως ακριβώς μπορεί να γίνει πρόβλεψη των επόμενων "τυχαίων" εμφανίσεων σ' ένα κοινό τυχερό παιχνίδι. Η κυβερνητική αυτή της πρόβλεψης αναπτύσσεται συστηματικά για να μεταδοθεί το μεγάλο μήνυμα πως σε κάθε φαινόμενο της φύσης, μελετώντας προσεχτικά το παρελθόν, μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον.