Μέσα στο υπαρξιακό χάος των μεταμοντέρνων κοινωνιών του λεγόμενου "πρώτου κόσμου" εμφανίστηκε, εδώ και λίγες δεκαετίες, ένα νέο επάγγελμα: η "Φιλοσοφική Συμβουλευτική". Επαγγελματίες των οποίων ο βασικός εξοπλισμός δεν είναι ψυχολογικός, αλλά φιλοσοφικός, δέχονται ως "πελάτες" μέσους ανθρώπους, σκύβουν πάνω στα προβλήματά τους και προτείνουν, ακολουθώντας συγκεκριμένες μεθόδους, "λύσεις" βγαλμένες από τον θησαυρό της σκέψης των φιλοσόφων, σύγχρονων και παλαιότερων. Πόσο αποτελεσματική, αλλά και θεμιτή, είναι μια τέτοια διαδικασία; Τι μπορεί να προσφέρει αλλά και τι παγίδες κρύβει, ίσως, για τον σύγχρονο άνθρωπο; Και πρόκειται για κάτι τόσο "καινούργιο" όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως, ή για κάτι που έχει ρίζες στην αρχαία φιλοσοφία; Τέλος, μπορεί να θεωρηθεί αυτόνομος κλάδος της Φιλοσοφίας, όπως ισχυρίζονται πολλοί από αυτούς που την ασκούν, ή χρειάζονται κι άλλα βήματα εξέλιξης; Σε τι διαφέρει η "φιλοσοφικός σύμβουλος" από τον ψυχολόγο, που προσφέρει παρεμφερή βοήθεια; Με αυτά τα ερωτήματα καταπιάνεται ο συγγραφέας, αυτού του βιβλίου, που είναι η πρώτη προσπάθεια καταγραφής και αξιολόγησης του κλάδου της "Φιλοσοφικής Συμβουλευτικής" στην ελληνική βιβλιογραφία.