Το κτίριο της ζυθοποιίας ΦΙΞ στη Λεωφόρο Συγγρού εκπροσωπούσε την αρχιτεκτονική νεωτερικότητα της μεταπολεμικής Αθήνας και την παραγωγική δυναμική μιας οικονομίας που είχε στόχο την ανάπτυξη. Και τα δύο βρέθηκαν στη δίνη της παρακμής στο τέλος του 20ού αι., τότε που η σωτηρία του κτιρίου, με υπογραφή Τάκη Ζενέτου και Μαργαρίτη Αποστολίδη, αποτέλεσε αντικείμενο συστράτευσης πολλών αρχιτεκτόνων.

Το λεύκωμα αυτό πραγματεύεται την ιστορία του, από την αρχική λειτουργία του ΦΙΞ, ένα κτίριο μοντέρνο και ιδανικό στη σημειολογία της αρχιτεκτονικής αντίληψης, έως και σήμερα που στεγάζει το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Πρόκειται για ένα χώρο που ενσαρκώνει μια πολυδιάστατη, αντιφατική και γοητευτική ιστορία παραγωγικών και οικοδομικών μεταλλάξεων μέσα από τις συνεχόμενες αλλαγές του την ιστορία της εταιρείας μέσα στα χρόνια. Το ενδιαφέρον του βιβλίου έγκειται σε αυτή την ανατομική εμβάθυνση και την προσπάθεια να αναδειχθεί σε βάθος χρόνου το ΦΙΞ /ΕΜΣΤ μέσα από τη διαστρωμάτωση της διαρκούς αλλαγής του.

Η ιστορία της μπύρας ΦΙΞ είναι μεγάλη και η Αρχιτεκτονική ήταν πάντα ένα πολύ σημαντικό εργαλείο διαφήμισης της εταιρείας. Η συγγραφέας προβάλλει τη δύναμη τόσο της Αρχιτεκτονικής όσο και της εταιρείας ΦΙΞ. Αναλύονται το δίκτυο των εργοστασίων, τα μηχανήματα, η διαφήμιση, η επέμβαση εκσυγχρονισμού από τους Ζενέτο και Αποστολίδη.

Ένα λεύκωμα με πλούσιο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό, αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας έρευνας, που αποτυπώνει την ιστορία ενός κτιρίου ορόσημου στη νεότερη ελληνική ιστορία.