Στην μελέτη αυτή ο Ευάγγελος Αυδίκος ταξινομεί και αναλύει τελετουργικά δρώμενα της Ελλάδας υπό το πρίσμα της ιστορικής και κοινωνικής τεκμηρίωσης. Οι τελετουργίες άλλωστε είναι μια σπουδαία μορφή πολιτισμικής συμπεριφοράς. Είναι αυτές που πλαισιώνουν τις κρίσιμες ηλικιακές αλλαγές, τον κύκλο της ζωής, την ανάληψη της εξουσίας, την ορκωμοσία για τα δημόσια αξιώματα και άλλα πολλά.

Οι τελετουργίες αναλαμβάνουν πολλαπλούς ρόλους. Χρησιμοποιούνται για την επικύρωση του νέου ρόλου που όλοι και όλες επωμίζονται. Μεταφέρουν το πολιτισμικό κεφάλαιο μιας ομάδας στα νέα μέλη της υπενθυμίζοντας τα όρια. Είναι τα σκαλοπάτια του χρόνου που γαλβανίζουν τη συλλογική συνείδηση σ’ έναν επιτυχή συνδυασμό με την ψυχαγωγία και το δημόσιο θέαμα, αποτελώντας έναν τρόπο να γίνουν τα άτομα ομάδα.

Οι τελετουργίες, με άλλα λόγια, είναι πράξη και λόγος, που μπορούν να μαρτυρήσουν πολλά για την κοινωνία και τον πολιτισμό. Για τις κοινωνικές σχέσεις και τους έμφυλους ρόλους. Για τις σχέσεις εξουσίας και τις εξαρτήσεις. Για τον τρόπο που δημιουργούνται τα στερεότυπα. Για τις συγκρούσεις και τις κοινωνικές αλλαγές. Ακόμη κι όταν η πολιτισμική συμπεριφορά είναι αντισυμβατική, οι τελετουργίες είναι παρούσες.